Hatay’a geleli bir sene oldu , gelmeden de çok zor olacağını biliyordum ama bu kadarını beklemezdim , şehir yıkık döküktü , ortalıkta tek sağlam ev yoktu , gelen öğretmenleri Nato çadırkente aldılar , 11 kişilik çadırlar , 40 derece hava , 1000 kişinin ortak kullandığı alanlar , sonrasında konteyner kentlere yerleştik tabi .Anlatırken garip geliyor ama geldi geçti hepsi .. Okulum yıkılmıştı , konteyner okulda bana verilen sınıfı anımsıyorum , sınıfımızda ne sıra ne tahta vardı , çocukların gözümün içine baktığını hatırlıyorum. 3 tane masa bulduk , birleştirdik ve yan yana oturdu hepsi ben de yere bir örtü serdim . Ağlamak geldi içimden ama çocuklar vardı . Olsun dedik ,hiçbir şeyimiz olmasa bile biz varız , birlikteyiz , yan yanayız , önemli olan birbirimizi bilmek , görmek , sevmek .. Sevgi olduktan sonra eksik olan şeyler görülmez ..
Zamanla tüm eksikler halloldu , , sayelerinde Hatay’a alıştım, Hatay da bana. O günden sonra hep sevdiler birbirlerini, ne kavga çıktı sınıfta ne kaos . Bugün benim çiçeklerim mezun oluyor . Çok şey öğrendim sizden . Yazsam sayfalar tutar ama anılarda kalsın istiyorum. Yolunuz açık olsun canım çocuklar , benim hayatımdan iyi ki siz geçtiniz ..