Bana sorsalar, deseler ki, “Ey Derviş, bu dünyadan geçtin de ne öğrendin?”
Onlara derim ki, iki şey öğrendim.
İlk olarak insanlara kırılmamayı mesela. Zira kulların yalnızca arada bir vesile olduğunu kendime zor da olsa anlatabildim.
İkinci olarak kızım, hayatımda mutluluktan ziyade kederlerin, dostlarımdan çok düşmanlarımın beni tekamül ettirdiğini öğrendim.