unutmuş ya da halletmiş gibi yaptığım her şeyin acısını dün gibi göğüs kafesimde saklıyorum. ağır geliyor, düşüyor omuzlarım. kimse bilmemeli ama çok yoruldum. anlayın, geçmiyor zamanla.
"İçimdeki bu durgunluk nedeniyle hayatım giderek tekdüzeleşti, uğraşlarımın ve olayların çeşitliliğine rağmen günler birbiri ardına aynı biçimde geçip gidiyor, bir ağacın yaprakları gibi büyüyor, yeşeriyor ve sararıyorlardı. "