Geçmiş yalnızca hatırlananlar değildir; önemli bir bölümünü de hayal edilenler oluşturur.Bellek büyük bir resterasyon alanıdır,aşk anıları da fazlasıyla payını alır bundan.
Sayfa 101 - MetisKitabı okudu
Okunması için değil. Sadece bir iç dökme yazısı(2)
Hayat; hayal edilen ile gerçekler arasındaki savaşta arada kalanların gözünün yaşına bakmayan zalim bir cellattır. Yıkılan umutlarını yara bandı misali sarıp tekrardan sıfırdan başlamak cinsiyet farketmeksizin herkes için zordur. Niçin olmaz hayal edilenler ve niye her zaman gerçekler siyah ve tonu misali kapkaradır. Bu ülkede beyaza dair tek şey pastel boyadaki beyaz renk midir? Ah zalim,kirli,iğrenç kağıttan yaratık(Para). Gerçeklerin kalesi, hayallerin ve masum düşlerin düşmanı.Senin varlığında hava açık,senin yokluğunda hava açık da olsa insanın içi sağnak,gökgürültülü ve yağışlı. Açamadığın kapı, güldüremediğin yüz ne kadar da az. Niçin kurulan hayaller sana bağlı ve niçin yüzlerin tebessüm anahtarı sende. Sebebi biz insanoğlu. Mutluluk,huzur,sevgi,aşk, güzel günler ve saadet gibi geçmişte bol; 21. yüzyılda ise musluktan akan damla misali az bulunan insani değerleri senin kölen yaptık. Tek göz odalı evin samimiyetini, kağıttan kalelerin iki yüzlülüğüne teslim ettik. Halbuki o tek gözlü odadaydı aranılan insani değerler. Ama ne olursa olsun hala içimizde bu insani değerleri kirli kağıtlara esir etmemek için mücadele edenler var. Ve ben inanıyorum ki günün birinde tek gözlü odanın, bu odada pişen taze ekmeğin, bu odada yenen kuru soğanın samimiyeti; sığınılan kağıttan kalelerin(Para) surlarını paramparça edecek....
Hayal Edilenler...
" Güzel insanlar biriktirmek lazım bu hayatta. Dara düştüğünde sırt çevirip gidecek değil, aksine dara düştüğünde daha sıkı sarılacak insanlar lazım. Verdiğin değeri hissettiğinde değişen değil, daha da güzelleşecek insanlar lazım. Kırdıktan sonra özür dileyecek değil, kendini özür dileyecek konuma düşürmeyecek ve değer verdiği kalbin üstüne titreyecek insanlar lazım. Bir mekana oturduğunda iki çay söyleyip, çayın ne zaman bittiğini ve geçen zamanı fark etmeyecek kadar birbirimize karışacağımız insanlar lazım. Yanlızca mutlu ana değil, en acı güne de ortak olacak insanlar lazım. En ufak bir şey de gitmek için bahane arayan değil, tüm sorunları çözmek için kalp çabalayacak insanlar lazım. Gördüğü her ilgiye aldanacak değil, sadakatin ne oldugunu idrak etmiş insanlar lazım. Gülünecek bir olaya aynı anda gülecek, hüzünlenicek bir olay karşısında da aynı anda duygusallaşıp hüzünlenecek insanlar lazım. Bir bakışımızdan bile bizi anlayacak insanlar lazım. "O bunu sevmez, o bunu yemez,o bunu giymez." diyecek kadar tanıyacak insanlar lazım. Anlayacak insanlar lazım. Insan olmak kolaydır. Kenarda köşe de, her şeye rağmen insan kalabilmeyı başarmış biri lazım bize. İnsan kalabilmeyi başarmış diyorum bakın. İnsanlığı yalnızca "insan" kelimesinde bırakmamış insanlar lazım."
Bu kitap gece başını yastığa koyar koymaz uyuyacak kadar hiçbir şeyi kafasına takmayanlar için değil, mutlu insanlar için hiç değil; defalarca güvenip acıya ve hayal kırıklığına düşenler için, hiç edilenler için ve her şeye rağmen yine de sevenler için, güvenenler için, terk edilenler için, yarım bırakılanlar için yazıldı.
Kendisi yarımken başkalarını tamamlayanlara...
Yine de sevdik.
Hayalle var edilenler , keşke hayalle yok edilebilselerdi. Unutmak eylemi ile hayal kurmak arasında ters yüz edilmiş bir yakınlık vardı.Aramanın nihayetinde mutlak teslimiyetin olması gibi... Bizi teslim alacak olana doğru yürüyorduk. Yürüyecektim ben de..
Sayfa 54 - Kapı yayınlarıKitabı okudu
