“Evren karanlık bir ormandır. Her medeniyet ağaçların arasında gezinip takip eden silahlı bir avcıdır, tıpkı bir hayalet gibi, yolunu engelleyen dalları kenara iterek sessizce yürümeye çalışır. Nefesini bile itinayla alıp verir, avcı dikkatli olmak zorundadır. Çünkü ormanın her yerinde onun gibi gizli avcılar vardır. Eğer başka bir avcı, bir melek veya şeytan, bir bebek veya sendeleyen yaşlı bir adam, peri veya yarı tanrı gibi başka bir hayat bulursa yapabileceği tek şey vardır: ateş açmak ve ortadan kaldırmak. Bu ormanda, cehennem diğer medeniyetlerdir. Kendini gösteren diğer canlı varlıkları hemen ortadan kaldırmaya çalışan sonsuz bir tehdittir her medeniyet. Bu, kozmik medeniyetin resmidir işte. Fermi Paradoksu için açıklamadır."
Sayfa 566 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Ey tek adam! Bugün hâla kalabalıktan acı çekiyorsun: Bugün cesaretin ve umutların tam daha. Ama bir gün yalnızlık seni bezdirecek, bir gün istemin eğilecek ve cesaretin kırılacak. Haykıracaksın bir gün: "Ben yalnızım!" Bir gün yüksekliğini görmeyeceksin artık, alçaklığını ise çok yakından göreceksin; kendi yüceliğin seni bir hayalet gibi korkutacak. Bir gün haykıracaksın: "Her şey sahte!" Yalnızı öldürmek isteyen duygular vardır; eğer başaramazlarsa, kendileri ölmeliler! Ama senin buna gücün yeter mi, katil olmaya? Kardeşim, "hor görme" kelimesinin ne olduğunu bilir misin? Ve adaletinin, seni hor görenlere karşı âdil olanın azabını? Senin hakkında başka türlü düşünmeleri için, nicelerini zorlarsın; bunu pahalı ödetirler sana. Onlara yaklaştın, ama yanlarından geçip gittin: Seni bunun için hiçbir zaman affetmezler.
Sayfa 55
Zaten Oblomov yaşlandıkça, kendisine bir çocuk utangaçlığı geliyordu. Dışarı ile bağlantısı azala azala kendi hayatının dışında kalan her şeyden ürküyor, çekiniyordu. Ama odasının çatısındaki çatırtılardan korkmuyordu; onlara alışmıştı. Odasındaki kapanık havanın, bütün gün dört duvar arasında oturmanın sağlığına gece rutubetinden daha az zararlı olacağını, durduğu yerde yemek üstüne yemek yemenin insanı yavaş yavaş cokertecegini düşünmüyordu; çünkü bunlara alışmıştı; alıştığı şeylerden kormuyordu. Alınamadığı şey, hareket etmek, hayata karışmak, adam görmek, öteye beriye koşmaktı. Fazla kalabalıkta boğulur gibi oluyordu; bir kayığa binse, bir daha karaya ayak başlayacağı kuruntusuna kapılıyordu; arabaya binse atlar gemi azıya alıp kacacaklar sanıyordu. Bazen delice korkulara düşüyor, çevresindeki sessizlikten ürküyor, şaşırıp kalıyor, vücudunu soğuk ürpermeler sarıyordu. Gözleri karanlık bir köşeye saplanıyor, oradan bir hayalet çıkıverecek sanıyordu.
Hayır," dedi babası. "Onu götüremezsiniz. Lürfen, Serilda."
Tekrar dönüp babasına baktığında, karşılaştığı ıstırap dolu ifade onu ürkütmüştü. Her ne kadar herkesin Erlking ve hayalet maiyetiyle ilgili şüpheleri ve korkuları olsa da Serilda babasının başka bir şey sakladığını gözlerinden okuyordu. Bu sadece yüzlerce perili hikâyenin neden olduğu korkudan başka bir şey... Çaresizlikle gelen bir aydınlanma haliydi. Serilda bu adamla giderse eğer onu çok korkunç şeylerin beklediğinden emin olduğunu açığa vuran bir ifade.
"Belki de şu şekilde ifade etmem daha doğru olur," dedi hayalet, "bu davet bir rica değil. Reddetmeniz halinde, talihsiz sonuçları olabilir."
Serilda'nın nabzı hızlandı ve babasının ellerini tutup sıkı. "O haklı baba. Kimse Erlking'in davetine hayır diyemez. Kendilerinin... Ya da ailelerinin başına bir felaket gelmesini istemiyorlarsa."
"Veya tüm kasabalının ya da sevdikleri herkesin..." diye ekledi hayalet sıkılmış bir sesle. Cümlesini bitirirken, Serilda onun esnemesini bekledi ama adam sert, uyarı dolu bir bakışla duruşunu korudu.
Babası, "Serilda," dedi alçak sesle, gerçi gizli gizli konuşmaları mümkün değildi. "Daha önce karşılaştığınızda ona ne dedin? Şimdi senden ne istiyor olabilir?"
Serilda başını salladı. "Tam olarak sana anlattıklarımı söyledim baba. Sadece bir hikâye." Olabildiğince soğukkanlı bir şekilde omuz silkti. "Belki başka bir hikâye daha dinlemek istiyordur."
Bu yaratıklar insan değillerdi. En azından tam olarak değil. Siyah su birikintilerini andıran devasa gözleri, iğağacı çiçekleri kadar narin yüzleri, bir tilkininki gibi uzun, dik ve hafif tüylü kulakları vardı. Kolları ve bacaklan uzun zarif dalları andırıyordu ve derileri fener ışığında sarımsı kahverengi bir tonda parlıyordu ve neredeyse çırılçıplaklardı. Kış ortasında olmalarına rağmen, üzerlerindeki kürk postları en mahrem yerler için gerekli olandan biraz daha fazlasını kapatıyor gibiydi. Saçları kısacık ve dağınıktı. Serilda, ani bir korkuyla bunun aslında saç değiliken ve yosun demetleri olduğunu fark etti.
"Yosun perileri," dedi fısıldayarak. Karanlık yaratıklar, orman cinleri, her türlü hayalet ve hortlaklarla dolu hikâyelerinin hemen
yardımsever, en kötü ihtimalle de hırsız ya da cani çıkarlardı. Bugüne kadar, fırıncının karısı en büyük çocuğunun bebekken periler tarafından değiştirildiği konusunda ısrar edip durmuştu. (Öyle ya da değil, o çocuk şimdi kocaman bir adam olmuş, mutlu bir evlilik yapmış ve dört çocuğu olmuştu.)hepsinde, on sekiz yıllık yaşamının tamamında, Serilda sadece sıradan, sıkıcı insanlarla karşılaşmıştı.
Kızlardan biri hemen ayağa fırlayıp, bedenini siper ederek Serilda'nın diğer kızı görmesini engellemeye çalıştı.
"Biz hırsız değiliz," dedi, sert bir ses tonuyla. "Sadece saklanacak bir yer arıyoruz."
ÇATIŞMA
Çürümeden çok önce, galiba kokuşmadan da evvel, ölümle dirim arasında geçen kavganın sonundaki boşlukta; birtakım ecza şişelerinin küçüklü büyüklü, sıra sıra dizildikleri, ağızlarını açıp bekleştikleri zamanı; ötekisi ile; sıcacık bir oda ve bir sepet içinde kokmaya, bir kurt yüzünden bozulmaya, delirmeye, canlanmaya hazırlandıkları zaman
" Benim hamurumda kahramanlık yok , Hayalet . Şimdiye kadar bunu öğrenmiş olman gerekirdi . Benden iyi bir adam olmamı istiyorsun . Ben . . . "
" Şehrin iyi adama ihtiyacı yok . Sana ihtiyacı var . "
" İnej . . . "
" Bana bir canavar olduğunu kaç kez söyledin ? Öyleyse bir canavar ol . . . Geceleri gözlerini yumduklarında hepsinin korktuğu o şey ol . . . "
Teolojik aklın düzenine tabi olan iman, aklın günümüzde hüküm süren şüphe ve çelişkilerine karşı verdiği çetin mücadeleyi her sahada kazanmak durumundayken; görünürde efsanevi anlayışın gerçek anlamda çıplak, daha doğrusu gelenek sel aklın kavrayabileceği bütün inanç kılıflarından soyulmuş, ka dim dini tasavvurlardan azade, belki de sadece dini olduğu söy
lenemeyecek temel tecrübesi, muazzam derecede yaygınlaşmış görünür ve gündüz yolunu şaşırmış bir gece kuşu misali zamanı mızda hayalet gibi kol gezen birden fazla biçimi olan o irrasyonel hareketin ruhunu oluşturur.
Açıklama
Teoloji: Tanrı 'bilimi', daha genel anlamıyla imanın bilgisi. Akıl ile iman modern anlayış içinde kavgalıdır. Avrupa'nın en büyük aydınlanma olgularından birisi kilisenin ve Papa'nın gücünü kırmaktı. Bu büyük bir başarı ile tamamlandı. İnsanlar elbette iman ediyor Avrupa'da ama artık Katolik ülkeler bile kurumlarını imana yaslamıyor.
İnsanlar ise tüm rasyonalite yani akıl üzerindeki gelişmelere rağmen irrasyoneliteye başvuruyorlar. Çünkü insan kaygı duyan bir varlık, pek de sorumluluk almak istemiyor. Kant'ın aklını kullanmaya cesaret çağrısına. Kant'cım bir dakika bekle, falcıma sorup geleceğim diyebiliyorlar. Faldan, tekkeden medet ummak, sonsuz bir güvenle uzaylıların dünyayı yönettiğine inanç duyanlar, olumlama ile evrene mesaj yollayabileceğini sananlar aslında rasyonel değil de irrasyonel işler peşindeler. Astral seyahat mesale bu toprakların dini inancında yoktur ama buna inanan insanlar da yok mu var…
Sayfa 275Kitabı okudu
Hayalet Adam
Hayalet adam sevilmezdi semtinde
Çiçek, şarap ve karısı da sevilmezdi
Komşuları linç biriktirirlerdi bu çifte
Komşuları güneşli şubat günlerini de sevmezlerdi
Kendileri gibi olmayanları da sevmezlerdi
Fihrist kitapKitabı okudu
YEŞİL RENKLİ NAMUS GAZI OPERASI
«Hasan Âli Yücel, bu hikâyeyi oyun olarak yazmamı önermişti. Hikâyemi Yücel'in anısına adıyorum.»
Uvertür
Dünyanın tarihi iki milyar dörtyüz milyon yıllık deniliyor. Benim bitmemiş tarihim, şimdilik elli yıllık. Kelebeğin tarihi bir günlük.
*
Arkeologlar yeraltında yeni bir kent buldular. Bu kentte birçok
