Delilik ve bilgelik, ruh ve nefis, aşk ve sevgi, hayaller ve gerçekler, kalp ve akıl, ölüm ve yaşam, kan ve mürekkep, dokunmak ve hissetmek!
Arada görünmez bir ip var.
"Yıkılmış krallığın direnen ruhu." dedi. "Su Krallığı'nın ihanete uğrayan lordu."
Arın.
Hayaller ve gerçekler. Bilinenler ve gizlenenler," dedi. "Bir şekilde buradayız." Bakışları hem heyecanlı, hem öfkeli hem de kederliydi. Derin ve bulanıktı. Karanlık ve aydınlıktı. “Artık sana zarar vermelerine asla izin vermem."
Derin bir nefes almaya çalıştım, bir şeyleri idrak etmeye. Sadece göğsüme bir ağrı saplanmıştı. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Tuzlu suyun bedenimi dinçleştirdiğini hissettim, kaybolmuş ruhumun adresini bulduğunu. " Bana yardım et" diye fısıldadım. İçgüdüseldi. Doğrusaldı. İhtiyacım olan her şeydi. Aklıma gelen tek şey buydu. Uyuyorsan ya da uyanıksan, sen onun kanındansın..
"Edeceğim" dedi. "Ama senin için geri dönecekler. Kararını verdin mi? Cok zamanımız yok." Sesi Kuzey ışıkları'nın varlığı gibiydi. Hayal üstü, bilinmeyen bir nota ama gerçek.
"Vaftiz edilmek istemiyorum ama daha fazla orada kalamam."
"Sadakatsiz ol," dedi. "Su Krallığı'ndan kimse boyun eğmez."
Sayfa 272Kitabı okudu
Ne olursa olsun hayal kurmaktan sakın vazgecme !
Gerçekler can yakarken mutlu edebilir ayrıca her insan kurduğu her hayalde mutlaka mutludur ve her şey istediği sekilde gerçekleşiyordur
Hem hayaller gerçeklerin kirli ve sisli havasinda göğsün daralip nefes alman guclesince oksijen tüpü yerine de kullanılabilir
Kırpıştırarak yok edemiyordu gözlerine yapışan gerçeği.
Sayfa 10
Hayaller ve gerçekler yarışır. Hayaller hep önden gider ama her zaman gerçekler kazanır.
Hayaller ve gerçekler!
..."Hayallerinizin peşinden gidin, gidin ki bana, bize yaklaşmayın, hep kapının dışında kalın, hayal kuranlar ile gerçeğe oturanlar, diye dünyanın en eski kastı devamdan geri durmasın. Biz hayali lafzen analım siz gerçeğe çarpa çarpa kanayın,"...
Aslında çoğumuzun problemi de aynı… Hayaller ve gerçekler arasında sıkışıp kalmış olmak. Ailenin, çevrenin, eğitimin, üzerinde yaşadığımız toprakların verdikleri ve empoze ettikleriyle kalbimizin derinliklerinin bize fısıldadıkları arasında kalmak… Kanat takıp uçma isteğinin bileğimizdeki prangalarlarla engellenmesi… Ki bu prangalar yakınlarımıza, ailemize hissettiğimiz sevgi, şefkat, sorumluluk, suçluluk gibi duygular da olabiliyor bazen…
Sayfa 64Kitabı okudu
Artık tek başına boğulmayacaksın.
Gözü herkesin üzerinde tek tek dolaştı ve neyin yanlış olduğunu anlamaya çalıştı. Bana doğru döndü. Bu defa bir saniyeden daha uzun sürdü. Bana baktı. Baktı. Baktı.
Ve anladı.
“Kımıldamayın!” dedi tek seferde.
Sadece Su Krallığı değil, Ateş Krallığı da durdu. Gözleri benim gözlerime sabitlendi. Gözümü kırpmadım.
“Diz çökün!” dedi Arın buz gibi bir sesle.
Herkes diz çöktü.
Ben çökmedim.
Hayaller ve gerçekler. Bilinenler ve gizlenenler. Okyanusun öfkesi. Hepsi onun bakışlarında birikti ve onlara döndü.
“Onu koruyun!” diye kükredi Arın. “O sizin vârisiniz.”
Kimse ikiletmedi, kimse dönüp ona bakmadı, kimse ne dediğini sorgulamadı. Maviler içindeki herkes bir saniye içinde sadece benim etrafıma etten bir bariyer örmüştü.
Tek başına boğulmayacaksın.
“Nova?” diye mırıldandı.
Onca zaman sonrasında gözlerimiz yeniden birbirine çarptı.
Başımı salladım.
Sayfa 84 - Dex yayınları, Arın, Nova.Kitabı okudu
