Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.30
Beyda Nur Çetin
Beyda Nur Çetin
@hayaller_dunyasinda
118 reader point
Joined on April 2020
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
"Yaşasın Minger!"
Tam kapanma döneminde daha rahat kavradığım ve daha rahat karakterleri anladığım gerçeği var. O sıkışıklık duygusu içime işledi. Zaten tarihi bir roman olduğu için - buram buram tarih kokmuyor- saha da gerçekçi bir hava katılmış. Yalnızca realizmin etkisiyle Minger adasının gerçekten bir ada olmasını çok isterdim.
Bu seferki başka...
Yarım kalınmış, ölünmüş bir eser...
Öldürülmüş bir eser...
Bu seferki gerçekten başka. Gerçekten, gerçekten çok başka...
Tam bir Tutunamayanlar'ı görüyorum dedim. Turgut ismi olsun, Salim ismini okurken Selim diye okumak olsun, o tutunamamak teması olsun, her şeyiyle tam bir Tutunamayanlar dedim. Eserin öyle ince göründüğüne bakmayın o incecik şeyin içinden nasıl Tutunamayanlar'ı gördün de demeyin çünkü zaten yarım kalmış bir eser. Tam da konunun açılmaya başladığı yerde, tam cümlenin ortasında öylece kalakaldığımız bir eser. Belki Atay'ın bu kitabı da - eğer ki yaşasaydı- 400 sayfa olabilirdi. Tabi ki Tutunamayanlar kadar durağan değil. Konu ağırlıklı diyebilirim o Tutunamayanlar ağırlığını çokta yaşayacağımız bir eser de değil. Psikolojik ve iç çözümlemeler Tutunamayanlar'a oranla daha az. Ayrıca okuduğum 3 eserde dikkat çeken bir başka şey ise şu: karakterlerin ailelerini sevmemesi veya eve gitmek istememeleri. Karılarını aldatmaları diyebilirim. Burada bana sorarsanız Oğuz Atay ile ilgili de bir şeyler barındırıyor ki şöyle bir bakıldığında Oğuz Atay'ın da karısını aldattığı gerçeğini ortaya çıkarıyor. Zaten Tutunamamak tüm kitaplarının kaderi ve kendisinin...
Gelelim ne anlattığına. Bir üniversitede öldürülen bir gencin nereye gömüleceği ile başlayıp asıl karakterimiz olan Server ve diğer profesörlerin hapse atılmasıyla devam eden bir eser. Sonuç ortada hapisten çıkıp eğlenecek derken
Dostoyevski'nin 5. Kitabını okumuş bulunuyor fakat ilk defa hikaye kitabını okudum ve gayet başarılı buldum. 5 tane hikaye var hangisine değineyim bilmiyorum ama kitaba adını da veren Beyaz Geceler hikayesini yorumlamak çok daha iyi olacak gibi...
Bir hayalperestimiz var ve çok yalnız. Sürekli birileriyle sohbet etmek istiyor fakat kimseyi bulamıyor. En sonunda çok güzel bir hanımefendi karşısına çıkıyor fakat nasıl konuşacağını bilemiyor derken hiç olmadık bir şekilde konuşmaya başlıyorlar. 4 gece sürecek olan bu maceranın sonu kızımız (Nastyenka) için mutlu sonla bitse de hayalperestimiz için o kadar da mutlu bittiği söylenemez...
Eh hayalperestimiz ise şu sözler ile anlatır bize derdine ve hikayenin sonunu "Bir anlık mutluluk! Koskoca bir ömürde az şey mi?.."
Tabi onu bir anlık mutlulukla bırakan Nastyenka için diyeceğim hiçbir şey yok. Burada Beyaz Geceler hikayesini bitirip Noel ağacı ve Nikah hikayesine giriş yapacağım.
Bir noel kutlamasına giden bir beyefendi var. Orada yaşadığı bir anıyı aktarıyor. Aslında değindiği konunun şu anın sorunlarından olduğunu söylemem gerek. Hikaye içeriğe fazla girerek size spoiler vermek istemiyorum o yüzden kısacası şöyle anlatayım. Bir adamın küçük bir kız çocuğu ile evlendirilmesi konusunu ele alıyor...
Eh Dostoyevski bu birçok mesaj birçok ders çıkartılıyor kendisinden. Yıla Canım Dostoyevski ile veda ediyorum.
2021 de kitaplarla kalmak dileğiyle yeni yılınız kutlu olsun...
Reader Follow Recommendations
Bu bir Zweig. Ne zaman kötü bir kitap yazmış ki? Amok Koşucusu kitabını birçok kişinin sıkıcı, kötü vs. gibi sözcükler ile anlatması beni kitabı 6 ay bekletmeme neden oldu. Sanki Zweig okumamış gibi. Benim için zevki farklı olan bir kitaptı. Kitabın psikolojik çözümlemelere girmesi beni hoşnut bıraktı. Amok hastalığından bahsetmesi, psikolojik olarak hissedilenden bahsetmesi kitabı özel kılıyor.
Fakat ben Amok etkisinden fazla 'aşk' etkisi gördüm yabancıda. İzninizle olayı anlatan kişiye yabancı demek istiyorum. Bir kadının ona boyun eğmemesi, rica etmemesi ile başlayan şehvet kesinlikle Amok etkisinden çok 'aşk' etkisini ele aldığını gösteriyor. Ayrıca kadının 'Korku' kitabında da olduğu gibi kocasını aldatması ve sevgilisinden hamile kalması ile başlıyor. Çok tanınmış bir doktora gidip çocuğunu aldırmak istediğini belirtiyor. Doktorumuz (yani yabancı) bu tarz yardımı rica etmemesi koşulunda reddediyor. Sonrası pişmanlık, aşk, amok ne derseniz deyin. Sonu ise acı bitmesi Zweig için özgü bir hareket oldu diyebilirim. Bu kitabın sonu güzel bitmemeliydi de zaten. Ayrıca Zweig'ın en sevdiğim bir diğer özelliği başkasının ağzından anlatması. Kısacası bu kitabı da bir başyapıttı. Kim ne derse desin bu kitap yine harikaydı.
Ah Peyami Safa'cım...
Çok sevdiğim bir yazar olan Peyami Safa'nın ikinci kitabını okudum ve bayıldım. Yanlış batılılaşma konusunu işleyip bu kadar başarılı olmak güçtür. Kalemine, diline ve anlatımına bir kez daha aşık oldum. Gelin beraber bu güzel kitabın karakterlerine değinelim.
Neriman:
Şarkta doğmuş büyümüş olmasına rağmen sürekli bir Garp merakı onu yiyip bitiriyor. Macit karakteri ile tanışınca tamamen Şark'ı unutup Garp'a yöneliyor. Gecelere kadar Harbiye de kalıyor ve eve geç saatlerde dönüyor. Bu farklılaşmayı babası ve müstakbel eşi de fark ediyor. Bu yanlışı fark etmek, görmek istemediğinden dolayı sürekli bir tartışma, yorulma hakim oluyor. En sonunda yanlışından dönen Neriman hepimize bir oh be dedirtiyor.
Şinasi:
İsmi bile Şark ismi diyerek başlamak istiyorum. Şarkta doğan büyüyen bir karakter. Neriman a yanık...
Macit:
Tam bir Garp çocuğu. Neriman'a özendiği hayatı vermeye çalışan biri. Allah tan o kadar salak değilmiş Neriman.
Özet:
Fatih ve Harbiye... İstanbul'un zıt iki şehri... Bir yerde geceler sessiz ve sakinken diğer yerde olabildiğine ses... Bu zıt kutuplar arasında kalmış bir kız...
Hani önyargı ile başlarsın ya bir şeylere ben de bu kitaba öyle başladım.
Bu kitabı çok görüyorum, alıntılarına bayılıyorum, bazı dizilerde gördüm hoşuma gitti diyerek başlayacaksanız başlamayın daha iyi. Ben bu kitabı çok isteyerek okudum ve zorlanacağımı bile bile bu yola çıktım. Kitap bahsedildiği kadar ağır, anlaşılması güç bir kitap. Doğru zaman ciddi anlamda beklenmeli. Hani ben baş ederim demekle olacak bir kitap değil. Sıkıcı bir kitap ve sonlarına doğru bitmesin isteyeceğiniz de bir kitap. Olric karakteri benim için çok değerli bir karakter oldu.
Herkes Selim karakterine bayılırken ben Turgut karakterini çok sevdim. Kendime benzettim, daha yakın hissettim. Turgut ile aramdaki tek fark benim bir Olric'im ve Selim'cim Işık'ım yok. Birçok kişinin aksine Günseli bölümü benim için çok güzel bir bölümdü. Korkarak başladım ama 1.5 günde biten bir bölüm oldu ve akıcı bulduğum nadir bölümlerden biriydi. Günlük bölümü Selim'i yakından tanıtırken şarkılarına fazla anlam yükleyemedim. Hani bazen Selim'e ne kadar çok benziyorum dedirtti ama ben bir Selim Işık olamam. Her daim hayatımda farklı yeri olan bir yazar olan Oğuz Atay'ın bu kitabını yüksek bir ihtimalle yanlış bir zamanda okumanın hatası ile fazla sevemedim. Tabi ki bu kitabı benim için çok özel olacak. Son sözümü çok sevdiğim bir alıntısı ile kapatıyorum.
"Şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim" dedi. "Gene de az gelişmiş bir bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek : seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda."
Canım Dosteyevski yine yapmış yapacağını. Bu yılın 4. ve son Dosteyevski kitabını bitirdim ve yine harikaydı.
Dosteyevski'nin bu eseri benim için 3. sıraya girse de tahmin ettiğim sondan farklı bitti. Aslında kitabın tam bir sonu yoktu ama ben madem kitap bitiyor şöyle biter diye düşündüm. Herkes çok ağırdı demiş. Aslında evet biraz ağırdı sakin kafayla okunmadığında anlaşılması çok çok zor. Yine de ben çok beğendim ve başka kitaplarını okuduğum için zorlanmadım.
Kitap 2 bölümden oluşuyordu. 1. Bölüm ağır olan bölümdü 2. Bölüm ise gayet akıcı ve güzel olan bölümdü. Kitap bize minik minik hayat dersleri verirken en etkilendiğim Liza bölümüydü.
Kitap diğer Dosteyevski kitaplarına göre pasif kaldı.
Ah Martin! Kitap boyunca salaklıkların yüzünden böyle yapma Martin dedirttin.
Merhaba Kitapsever dostlarım. Bugün beni aşırı etkileyen Martin Eden kitabından biraz bahsedeceğim.
Sanırım başlarda bu bir aşk hikayesi deyip yanılan çok olmuş. Bende onlardanım. Şimdi ise tam tersi bir aşk hikayesi değil daha farklı bir yaşam hikayesi diyebilirim. Kitapta sürekli Martin şunu yapma Martin bunu yapma dedim. Sanırım kitabı fazlasıyla yaşadım. Kitabı biraz uzun süre zarfında okudum ama çok güzeldi. Sadece nedense başları sarmadı. Ruth'a hepimiz kırgınızdır. Ben baya sinirlendim. Parası olmadığı için bıraktığı Martin'i, parası olunca yanına koşması sinirimi bozdu. Kitap boyunca Martin akıllanmadı ama sonunda tam akıllandı diyecektim ki sonu beni öldürdü. London böyle bir son vererek beni biraz kırdı. Sanki biraz Mutlu yaşasaydı ne olurdu dedim. Hayatın gerçek yüzünü görerek böyle bir son vermesi çokta iyi değildi. Yine de severek okudum ve severek bitirdim. Tekrar okumayı isterim ama hem Martin'e hem Ruth'a hem de London'a çok kırgınım. Özür dilerim London ama sonu beni çok üzdü.
Evet kitapsever dostilerim bir sonraki incelememde görüşmek üzere.
"Yaşa var ol Karamazov"
Karamazovluk nedir?
Taşkınlık,şehvet düşkünlüğü ve ihtiras gibi özelliklerin bulunmasına denir. Herkesin içinde küçük bir parça olsa bile Karamazovluk vardır. O en saf en temiz Alyoşa'da bile.
Karamazov Kardeşler kimlerdir?
Başkarakter Aleksey (Alyoşa) :
Her ne kadar baş karakter olsa da maalesef kitapta
Kitabın incelemsini şu an giriyorum. Okuduktan yaklaşık 6 ay sonra. Kitabı anlamak çok güç olmamasına rağmen süre geçtikçe kitabı anlıyorsunuz. Kitabı tek bir cümle ile özetleyeceğim. "Bütün mutlu aileler birbirine benzer, her mutsuz ailenin mutsuzluğu kendine göredir." Kitabın ilk cümlesi olmasının yanında kitabın özetidir. Tolstoy'u ilk okuduğunda sevemedim fakat şu an düşündüm de 1000 sayfalık kült bir romanı tek cümle ile özetlemek nasıl bir şeydir. Gerçekten güzel mutlaka okunması gereken bir kitap. Olaylarından bahsetmeye gerek bile yok çünkü olayları anlatırsam kitabın tüm büyüsü bozulur. Klasiklerin klasiği Anna Karenina her zaman benim için farklı olacaktır. Bir sonraki incelememe kadar görüşürüz kitap sever dostlarım
Ben hayatım boyunca bu kadar doğal, bu kadar saf bir aşk mektubu okumadım.
Kitap mektuplar şeklinde ilerliyor ve Sabahattin Ali'nin karısı Aliye'ye yazdığı mektupları okuyoruz. Bu kadar doğal bir sevgi görmedim sanırım. Aşk tarzı kitaplar okurken sıkılırım fakat bu kitabı 1 günde bitirdim. Sıkılmadım ve baya sevdim. Sabahattin Ali'nin çocuğuna ve karısına bu kadar sevgisi beni birazcık kıskandırdı. Fakat çok güzel bir eser. Ne yazabilirim ki.
"Servet: Nesi var
Saffet: Biraz kalbi var. "
Ah kitapta kime üzüleyim bilemedim. Cemile'ye ayrı üzüldüm çünkü o kitabın sonunda terk edilişi beni bitirdi. Saadet Nine'ye ayrı üzüldüm. Kafası gitmiş iyice birde ona karşı oyun oynamalarına üzüldüm. Coşkun'a da üzüldüm açıkçası kitabın sonunda. Gözyaşlarımı zor tuttum Coşkun'un Cemile'yi terk etme bölümünde. Cemile'nin Hiç bir yere gidemezsin Coşkun deyişi beni üzdü.
Kitap bir tiyatro eseri. Baş karakterimiz Coşkun bir tutunamayan. Emekli bir tarih öğretmeni. Erken emekliye ayrılarak kendini oyun yazarlığına vermiş biri. Kitapta çoğu yerde gerçek ile oyunun karıştığını görüyoruz. Coşkun gerçek ile oyunu birbirine o kadar karıştırmıştır ki sürekli Oyunlarla Yaşar. Kitapta tiyatro oyuncuları da bulunduğu için gerçek oyun daha da karışır. Fakat kitabın sonunda Coşkun gerçekle oyunu karıştırması sonucu evi terk eder.
Kitaba bayıldım. Birkaç kere daha okurum herhalde çünkü aşırı kaliteli bir tiyatro eseri. Hem kısa hem öz.
Ah Zeze. Yanında çocuk olacak kadar küçüldüm. Dünyada neler çektiğini gördükçe ağlayasım geldi. Tek arkadaşını kaybettikten sonra o kadar güçsüz düşmek. Son bölüm de gözyaşlarımı tutamadım. Uzun süredir bir kitaba ağlamamıştım. Kitap mükemmel ötesiydi. Duyguyu hissettirmişti. Diğer kitaplarını da mutlaka okumak istiyorum. Çocuk kitabı gibi görülebilir ama çocuk ruhunu büyüklere anlatan bir kitap olmuş. Zeze size eşlik edecek. Ah Zeze...
Suç ve Ceza...
Adına baktığımızda bir suç işlenmiş ve cezası çekiliyor gibi duruyor. Ama burada tam tersi bir durum var. Fazla spoiler vermeden kitabı anlatmaya çalışacağım.
Dosteyevski'den okuduğum ikinci kitap olmasına rağmen aşırı akıcı, aşırı güzel bir kitaptı. Raskolnikov karakteri ile yeri geldi üzüldünüz, yeri geldi düşündünüz. Bazen karaktere bunu neden yaptın ki diye sordunuz. İnanın o da kendisine bu soruları sordu. İlk başlarda Marmeladov karakteri saçma gelmişti bana ama kitabın ortalarına doğru bir olayla bağlandı. Kitaptaki en saçma gelebilecek karakter bile bir sona bağlandı.
Kitap sizi kimi yerde düşündürecek bir kitap. Çoğunlukla ruh halini okuduğumuz Raskolnikov bir yerden sonra sıkabilir fakat daha önceleri psikolojik herhangi bir kitap okuyan kişilerin hiç sıkılmayacağını düşünüyorum.
-Spoiler-
Ortada bir suç var. Raskolnikov hiç bilinmeyen bir sebepten dolayı birini öldürme kararı alır. Gider ve rehin alan kocakarıyı öldürür. Daha sonrasında kocakarının kardeşi eve gelince hesaba katmadığı birini daha öldürür. Ne yapar ne eder apartmandan çıkıp gider. Şans yüzüne gülmüştür doğrusu kimseye yakalanmadan iki kişi öldürmek. İlk 100 sayfası ikilemde geçip cinayet işlediği bölümdü. Gelelim geriye kalan 600 sayfaya. Orada ise yakalanıp kürek cezasına mahkum edilmiyor elbette. Cezasını kendi kendine çekiyor. Kendi psikolojisi ile kendi cezasını veriyor. Tabi ki en sonunda kürek mahkumu oluyor.
Bu kitap kesinlikle okunmalı ve okutturulması gereken kitaplardan biridir.
Kumarbaz...
Dosteyevski'den okuduğum ilk kitap oldu. Dişinden korktuğum bir yazardı doğrusu. Kitabı alırken yazarın hayatı dikkatimi çekti. Kitap hem aşkı hem bir kumar tutkusunu anlatırken insanın cnaı kumar oynamak istiyor. Ruletin nasıl bir şey olduğunu çok merak ediyorum doğrusu. Kitap onun dışında beklediğimden daha hafif. Dosteyevski'ye başlangıç için gayet uygun. Buraya kalbimi bırakıp gidiyorum. Herkes mutlaka okumalı bence.
Klasik mi? Otomatik Portakal kitabına klasik denilirse gülerim. Klasik olması için çok hafif ve akıcı bir kitap. Aşık olduğum bir kitapta diyebilirim. İlk başlarda küfür, argo, uygunsuz içerik vs. derken okuyamayabilirsiniz. Daha sonrasında alışmak ve Alex karakterine yeri geldiğinde kızmak yeri geldiğinde acıma duygularını tadıyorsunuz. İlk bölüm Alex ve arkadaşlarının gençliklerinde yaptıkları bazı kötülükleri anlatırken ikinci bölüm Alex'in hapishanede geçen ve oradan kurtuluş günlerini anlatıyor. Üçüncü bölümde ise hapishaneden sonraki hayatını anlatıyor. Kitabın sonunda neden bitti diye oturup ağlama evresine geldim. Kitap tam anlamı ile mükemmeldi. Kesinlikle okunması gereken bir kitap.
Gurur ve Önyargı veya en çok bilinen adı ile Aşk ve Gurur. Kitabın başlangıç cümlesi bile sizi içine çekmeye yetse bile ilk 100 sayfanın akıcılığı çok fazla değildi. 150. sayfadan itibaren kitap daha da açıldı. Kitabın içinde çok fazla şok olabileceğim şeyler geçmedi. Lydia olayı hariç hepsi gayet normaldi. Kitabı tam anlamı ile yaşadım. Bir klasik kadar ağır değildi. Kitabın içinde kendimden bir parça bulmakla beraber sonu çok klasikti. Ama okunmalı ve okutturulması gereken kitaplardan biridir hala benim için.
Tek kelime ile özetlesem Mükemmeldi. Kitap içinizde öyle bir yer ediyorki yeri geliyor kendinizi Raif Bey'in yerine yeri geliyor Kürk Mantolu Madonna'nın yerine koyuyorsunuz. Onların duygularının inişin çıkışını öyle bir hissediyorsunuz ki sonunda ağlamamak elde değil.
Sabahattin Ali'nin kalemine aşık oldum desem yeridir. Mutlaka ama mutlaka okunması gereken bir kitap. Daha da abartıya girmezse zorla da olsa okutturun. Bu kitabı okumayan birinin bir parçası eksik kalacaktır.
