yorgun argın
bitkin
hayalsiz
nefessiz
geleceksiz
yaşamak denirse buna
yaşamaya gayret ediyorum
Yarım ve tansız hayalsiz esen siz
En ücra toprak
Taklamakan
Kes dileklerimi
Toz dikişlerin ki faydasız
Ardımdan sürüklen yığınla cansız olan
Bu hayalsiz dünya da nefsim niye,
Biz o kadar aptalız ki ecelsiz bir dünyadan korkuyoruz.
Sevmekten gözlerim ağrıyor sevgim niye?
Nefsim de bitti aslında bir sen bitmedin içimde.
Bilmezlikten gelme Ahmet Abi
Umudu dürt
Umutsuzluğu yatıştır
Diyeceğim şu ki
Yok olan bir şeylere benzerdi o zaman trenler
Oysa o kadar kullanışlı ki şimdi
Hayalsiz yaşıyoruz nerdeyse
Çocuklar, kadınlar, erkekler
Trenler tıklım tıklım
Trenler cepheye giden trenler gibi
İşçiler
Almanya yolcusu işçiler
Kadınlar
Kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi
Ellerinde bavullar, fileler
Kolonyalar, su şişeleri, paketler
Onlar ki, hepsi
Bir tutsak ağaç gibi yanlış yerlere büyüyenler
Edip Cansever
Diyeceğim şu ki
Yok olan bir şeylere benzerdi o zaman trenler
Oysa o kadar kullanışlı ki şimdi
Hayalsiz yaşıyoruz nerdeyse
Çocuklar, kadınlar, erkekler
Trenler tıklım tıklım
Trenler cepheye giden trenler gibi
İşçiler
Almanya yolcusu işçiler
Kadınlar
Kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi
Ellerinde bavullar, fileler
Kolonyalar, su şişeleri, paketler
Onlar ki, hepsi
Bir tutsak ağaç gibi yanlış yerlere büyüyenler
Ah güzel Ahmet Abim benim
Gördün mü bak
Dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
Ve dağılmış pazar yerlerine memleket
Gelmiyor içimden hüzünlenmek bile
Gelse de
Öyle sürekli değil
Bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün
O kadar çabuk
O kadar kısa
işte o kadar. Edip Cansever
Canan yolunda giden can acır mı sanılır
Canan yoluna düşen yorgun mu sanılır
Ruhunda bahar yaşatırsa canan
Yolun başında hayalsiz çıkılmış mı sanılır
Canan demem cânın sahibine bende olmayana
Canı çıksa cânanın yanmaz düşünce o yola
Ruhların sahibi elbet cânanın da sahibi