… +329
Vazgeçemem demiyorum çünkü buna mecbur bırakılıyorsun. Yanlızlığın ile barışık olcakasin hayat devam ediyor edecek etmek zorunda.
Evet.
Özüne dönmelisin
Yeniden umut etmeli
Aldırış etmeden
Dürüstlüğünü kaybetmeden
Kendin olarak.
Lütfen
Lütfen
Kendini gör
O için ya da bu için değil
Hayır diyebilmeli
Kahkaha atabilmelisin
Senin sevdiğin müziği bir tek sen sev.
Sorun değil.
Kendine dön
Üzülme
Kendini artık sev.
Zor olan kafanın içi..
Karmaşayı at kalsın arkada.
Sen kendin ol.
Hayat devam ediyor.
Sonra dayanamıyorsun. Her şeyi içine atmaktan yavaş yavaş tükendiğini hissediyorsun. Seni çok iyi anlıyorum diyen herkesin, seni anlamadığını görüyorsun. En yakınından uzaklaşıyorsun. Yapabildiğin en iyi şeyin, yazmak olduğunu görüyorsun. Yazıyorsun. Herkesten saklasan da, gizlesende tükeniyorsun. Hani o dışarıya verdiğin mutluyum imaji var ya, içini yiyip bitiriyor. Biri gelse ve gerçekten de tam anlamıyla yanında olsa, düzeleceksin gibi geliyor. Ama o kadar çok yenilgiye uğradın ki, sevmede, değer vermede, bir yanın hep kimseye güvenme diyor. O yanına yenilmeye başladığın zaman, asıl acıları tatmaya da başlıyorsun. İşte o anlar kalbinin, aklını yendiğin anlar oluyor. Ve benim kalbim aklımı hep yeniyor. Değer vermekte bir sorun yokta, aynı önemi, ilgiyi sevgiyi,değeri göremeyince başlıyor asıl sorun. Asıl sorunlar, asıl canını yakanlar oluyor. Birde yitirdiklerin var, dönülmez yolda bıraktıkların, geri dönmeyeceğini ezberlediklerin. Hani her şeyde derler ya" hayat devam ediyor" aynen öyle. Ne giden geri geliyor, ne kalanlar değerini biliyor,ne yerin, nede kıymetin değişiyor.Sen sadece günden güne eriyorsun, tükeniyorsun, hissizleşiyorsun.
Ey benim penceremden bakan yol arkadaşım,
Benim pencerem dedimse de bunu kişisel olarak anlamadığını biliyorum. Bu kadar yolu beraber yürüdük. Yolculuğumuz nasip olursa elbette devam edecek. Artık birbirimizi az çok tanıdığımızı düşünüyorum. Kalp yollarımız aynı hakikatlere talip çünkü. Bu yolda beraber yürümek bizleri daha dirayetli yapıyor. Tek