Ey şekvâcı hasta!
...
Senin hakkın şekvâ değil, şükürdür, sabırdır. Çünkü senin vücudun ve âzâ ve cihazatın, senin mülkün değildir. Sen onları yapmamışsın, başka tezgâhlardan satın almamışsın. Demek başkasının mülküdür. Onların mâliki, mülkünde istediği gibi tasarruf eder.
(Lem'alar, Yirmi Beşinci Lem'a, Dördüncü Devâ)
“Yaşayan şey ölümü bilir, ölü olan ise asla ölemez çünkü ruhun halkasında yaşam hiçtir, ölüm hiçtir. Her şey ebediyen yaşar, yalnızca bazen uyur ve unutulurlar.”
Rivâyete göre, Rasûlullah (sav)’ın ölümü sırasında yanında bir tas su bulunuyordu. Rasûlullah (sav) elini bu suya sokup çıkarıyor, sonra da bununla yüzünü meshedip ıslatıyordu. Bu sırada da şöyle duâ ediyordu: “Allah’ım! Ölümün şiddetini üzerimden hafiflet.”
Eğer insanın herhangi bir organı yaralanır veya bir yanık meydana gelirse, bunların acısı elbette ruha intikal eder, beyne sirayet eder. Bu acının beyne ya da ruha sirayeti oranında da vücut ızdırap çeker ve rahatsızlık duyar.
Paragraf komple müthiş ❥
