" İçimde hep sevilmeyi bekleyen bir çocuk var. "
Sen ki hepimizin evinden biri gibisin, arkadaşı, ablası, kardeşi gibi. Şimdi ise yine çokça bizden olan o kadar kişiyi nasıl gözlemledin de kelimelere böyle güzel döktün. İyi ki varsın Şermin Yaşar...
Kitabı Ethem' e ithaf edince başta Allah allah nasıl biriymiş bu Ethem! diye merakla okuyup sonuna geldiğimde, ben yazsaydım ben de Ethem' e ithaf ederdim, dediğim bir kitaptı. Aslında karakterleri dinleyince istemsizce hepsine hak veriyor insan. Güldürürken düşündüren, düşündürürken içimizde buruk bir his bırakan bir kitap...
Ethem' i, Emin' i, Ekrem' i, Nurten' i, Hülya' yı, Sevgi' yi, Mürvet Hanım' ı ve Kazım Bey' i ayrı ayrı okuyorsunuz ve okurken her birinin penceresinden hayata bakıyorsunuz, dertleşiyorsunuz. Yeri geliyor sizde onlarla konuşurken buluyorsunuz kendinizi.
Ah Ethem, Nurten... Aslında ailenin her bir ferdi... nasıl da yalnız, kimsesiz, bir o kadar içleri kalabalık... çok sevdim... üzüldüm... her duygu aktı yüreğimden...
Çok severek okudum. Tavsiyemdir. Ömrüne, kalemine bereket Şermin Yaşar. Kitaplarla kalın...
Söyleme Bilmesinler 
Şermin Yaşar
