" İçimde hep sevilmeyi bekleyen bir çocuk var. "
Sen ki hepimizin evinden biri gibisin, arkadaşı, ablası, kardeşi gibi. Şimdi ise yine çokça bizden olan o kadar kişiyi nasıl gözlemledin de kelimelere böyle güzel döktün. İyi ki varsın Şermin Yaşar...
Kitabı Ethem' e ithaf edince başta Allah allah nasıl biriymiş bu Ethem! diye merakla okuyup sonuna geldiğimde, ben yazsaydım ben de Ethem' e ithaf ederdim, dediğim bir kitaptı. Aslında karakterleri dinleyince istemsizce hepsine hak veriyor insan. Güldürürken düşündüren, düşündürürken içimizde buruk bir his bırakan bir kitap...
Ethem' i, Emin' i, Ekrem' i, Nurten' i, Hülya' yı, Sevgi' yi, Mürvet Hanım' ı ve Kazım Bey' i ayrı ayrı okuyorsunuz ve okurken her birinin penceresinden hayata bakıyorsunuz, dertleşiyorsunuz. Yeri geliyor sizde onlarla konuşurken buluyorsunuz kendinizi.
Ah Ethem, Nurten... Aslında ailenin her bir ferdi... nasıl da yalnız, kimsesiz, bir o kadar içleri kalabalık... çok sevdim... üzüldüm... her duygu aktı yüreğimden...
Çok severek okudum. Tavsiyemdir. Ömrüne, kalemine bereket Şermin Yaşar. Kitaplarla kalın...
Söyleme Bilmesinler 
Şermin Yaşar
Düşünün ki bir sabah, içinde uyandığınız o yatağı tanımadınız.Ne yatak, ne çarşaf, ne komodin, ne de ayna aşina...Hiçbir renk, hiçbir koku, hiçbir gölge, hiçbir şekil size nereye ait olduğunuzu hatırlatmıyor.Hepsi sözleşmiş, hepsi ketum, hepsinin bakışları düşmanca...Ne sizi uykunun karanlık sokaklarına gönderirken elinizi aniden bırakıveren o son düşünce var aklınızda, ne de hatırınızda tek bir insana ait herhangi bir ifade taşıyan bir sima...Mutlu muydunuz? Mutsuz mu? Zengin ya da fakir miydiniz? Borçlu muydunuz yoksa çok nu alacaklı? Bir aileniz var mıydı? Nasıl insanlardı? Severler miydi sizi? Ya siz sever miydiniz onları? Peki aşk? Bir kadın var mıydı hayatınızda? Ya da bir erkek? Kimdiniz? Hangi dünyaya aittiniz? Küçük müydü o dünya; derya deniz miydi yoksa? Neleri sever nelerden nefret ederdiniz? Düşünün ki bunların hiçbirini bilmiyorsunuz. Üstelik yeni doğmuş ve nereye geldiğini anlamaya çalışırken aglamaktan başka çaresi olmayan bir bebek değil, o yatağın içinde doğrulup da oturmuş koca bir yetişkinsiniz... İçi bomboş bir kalp, hiçbir öğretiyle doldurulmamış ve henüz kirletilmemiş bir beyinle sıfırdan başlamak üzere olduğunuz bir hayata kimliksiz ve mazisiz uyanmış, yüzünüzde aptalca bakışlarla öylece oturuyorsunuz. Önce etrafınıza bakıyorsunuz.... Sonra arkanıza... Hep ama hep arkanıza... Ne yapardınız?
Film Bitiyor, Tükeniyorsunuz
Bir filmi izler gibi izliyorsunuz hayatı. Dışarıdan ve telaşsız. Olup biten hiçbir şey sizi etkilemeyecekmiş gibi. Bir film izler gibi çekip gideceksiniz dostlarınızın yanına. Akşamüstlerinde topladığınız evlerde, konuşacak konularınız olacak böylece mezelerin arasında. İkiyüzlü sohbetlerin arasında tüketilecek başkalarının ölümü.
Siz hep
Belki de okursunuz
Bir film izler gibi izliyorsunuz hayatı. Dışarıdan ve telaşsız. Olup biten hiçbir şey sizi etkilemeyecekmiş gibi. Bir film izler gibi olaylara bakıp, sonra hiçbir şey olmamış gibi çekip gideceksiniz dostlarınızın yanına. Akşamüstlerinde topladığınız evlerde, konuşacak konularınız olacak böylece mezelerin arasında. İkiyüzlü sohbetlerin arasında
Sayfa 113 - Profil Kitap 12. Baskı 2017Kitabı okudu