‘Bu defa olağandışı bir şey yok hayatımda. Hatta her şey fazla olağan.
Belki yine hep aynı şeyleri yazarım:
Bugün hiçbir şey olmadı.
Bugün de hiçbir şey olmadı.
Bugün de.
Sonraki sayfalara da (“ “) işareti koyarım.’
Sayfa 9Kitabı okudu
Antik Çağ'daki bir denizci büyük bir fırtınanın ortasında Neptün'e şöyle yakarmış:
"İstersen beni kurtarırsın, istersen öldürürsün ama ben dümeni hep doğru tutacağım."
Hayatımda karşılaştığım, benden çok daha kurnaz olduklarından hiç şüphe etmeyen binlerce ikiyüzlü, kararsız, belirsiz insanın kendimi kurtardığım yerde kaybolduklarını gördüm.
Sayfa 159Kitabı okudu
Böyle yaşamaya devam ettim, ama beş yıl önce başıma çok garip şeyler gelmeye başladı. İlk başta hayatımı nasıl yaşayacağıma ya da ne yapacağıma bilmiyormuş gibi kafa karışıklıkları yaşamaya başladım. Ancak bu durum çok uzun sürmedi ve ben de eskisi gibi yaşamaya devam ettim. Sonraları kafa karışıklığı yaşadığım anlar daha sık ve hep aynı şekilde tekrarlamaya başladı. Ne zaman hayatımda tökezlesem, şu sorular ortaya çıkardı: " Neden? Sırada ne var?"
İnsan bir kere aşık olmaya görsün. Her şeyi sevdiğine yormaya başlıyor. İzlediğim filmlerdeki kadınlar, okuduğum şiirlerdeki kadınlar hep sen. İstanbul'u da sana yoruyorum, sonbaharı da....
Bu sonbahar hayatımın en uzun sonbaharı. Fakat ne garip!
Sen hayatımda azaldıkça, sonbahar uzuyor. Sonbaharı sana yormak, belki de bu yüzden dünyanın yorucu işi gibi geliyor. Zor sabiden...
Zor.
Sayfa 69Kitabı okudu
"Benim hayatımda bir Leyla var," dedi yavaşça. "Var olmadığı zamanlarda bile hep var olan bir Leyla."
"Hayatımda ölen yeterince insan gördüm zaten, babamın yüzünü hep canlı hatırlamak istiyorum."
Sayfa 29Kitabı okudu
