#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Epeyce geç okuduğum bu kitabın konusu öncelerde ilgimi çektiyse de, yediğim spoiler sayesinde hevesim kaçmıştı. Aniden esti ve okuyuverdim.
Kitap gündelik bir dille yazılmış, akıcı, kolay okunuyor. Fakat popüler kitaplardan genelde beklenildiği üzere yüzeysel değil. Okurken birçok duyguya girdim, ötenazi, engellilik, hayatın değeri gibi
Saint Exupery gibi bir mükemmeliyetçi olarak tanımlıyorum kendimi: “Mükemmelik (önceki ifadeye) bir şey ekleyememek değil, artık hiçbir şeyi dışarıda bırakamamaktır.”
"Varoluşçu psikoterapi" diye resmi bir psikoterapi ekolü olmadığı halde, birçok psikoterapist hayatın yakıcı pratikleri ve insanla ilgili bilgileri arttıkça "varoluşçu" olduğunu söyleyecek, "irade"ye sahip çıkmadan insana yardım edilemeyeceğini görecekti.
Ne uzun bir ömür hayatı anlamlı kılmaya yeter, ne de kısa bir ömür hayatı anlamsız kılabilir. Belli bir insanın biyografisini, monografisini sayfa sayısıyla değil içeriğinin yoğunluğuyla, zenginliğiyle değerlendirebiliriz.
Acının "büyüklüğü" tamamen o acıyı çekene, insana bağlıdır ve her tek insan gibi biricik ve bir kezliktir acı da ve her bir insanın kendi yalnızlığı içinde çektiği acıdır.