Daha fazla harcamak istemiyorum. Daha fazla harcanmak istemiyorum. İnsandım, içim hırsla doluydu. Kimi görsem, gözlerimin içine bakan çekerdim kendime oynardım aklıyla, kalbiyle. Sonra atardım bi köşeye. Parçaladığım her bir kalpte, bozduğum her bir akılda, içinden geçtiğim onca hayatın içinde, aslında kendimleydi kavgam.
Ve bitti.
Kavgam bitti.
Kendime karşı kazandığım savaştan mağlup ayrılıyorum.
"lovebombing" "ghosting" v.s uyduruk kavramlar. birine yükseliyor, sonra soğuyorsun. ikisi de içten, samimi duygular. rol değil. ve egosunu sarsmamak için açıkça "soğudum" demiyor, kendisi anlasın istiyorsun. sanılanın aksine ghosting yapanlar aşırı naziktir. değerlerini bilelim.
biri çok hoşuna gider, içinden coşku fışkırır ona. sonra bi şeyler olur; soğursun. ve "senle olamam" demeyi ayıp bulduğundan, utandığından, kendini usulca geri çekersin. bunlar hayatın içinde olan şeyler. abidik gubidik isimler takmaya, dram kasmaya gerek yok. psikiyatristim ben.
Dipsiz kuyu sandıklarının, son damlası kalıyor hatırında. Siyaha aldanmışsın bir kere; oysa tükeniyor her şey, beyaz beyaz, hüzün hüzün, renk renk.
İnanmak gelmiyor içinden. İçinden dağlara paralel olmak geliyor, sonra deniz kadar mavi olduğunu hatırlıyorsun bir ara…
Bu öylesi değil, bu intihar çiçekleri, bu sahibini arayan kayboluş.. Bu en çok da zamana serzeniş, zamanın ısrarı ve bembeyaz bir sayfa açmak hayatın çizgili defterinde.. Bu bir hoşça kal.
Akıllı olmayabilirim ama sokak zekam var.
Hayatın içinden gelen deneyimlerimle her zaman bir yolunu bulurum.
Biz nasıl hatırlanıp anılıyoruz acaba…
Yormadan kırmadan naif adımlarla hayatın içinden geçmek ne güzel…
Hoşgörü,
Merhamet
ve vicdan zengini olmak,
Yürekleri ısıtmak,
Yüzleri gülümsetmek,
Güzel anılmak,
Sevgiyle hatırlanmak ne güzel.
Murat Bozoğlu
hayatın kasırgası içinden birkaç fikirle çıktım ben, duygu aramayın. uzun süredir kalbimle değil kafamla yaşıyorum zaten. kendi tutkularımı ve davranışlarımı dikkatle inceliyorum, ilgiyle ama hep dışarıda kalarak. benliğimde iki kişi barınıyor: bunlardan biri, kelimenin tam anlamıyla yaşıyor, öbürü ise onu yargılıyor.