Yazar aslında bize daha başlıkta soruyu soruyor, İnsan Ne ile Yaşar? Kitapta yazarın bu sorulara farklı öykülerle verdiği cevapları okuyoruz aslında. Biz etten kemikten, yeme içmeye düşkün insanlarız ama yiyecekle mi yaşıyoruz hayır. Aslında yazmanın belki asıl amacını oluşturuyor bu soru. Çünkü örneğin ilk kurmaca metinler ve öykücülüğün temellerini oluşturan tregedyalar da bunun cevabını ölçü olarak veriyorlar. Onlara göre insan ancak ölçüyü kaçırmadığı zaman yaşayabilir. Hem ruhen hem de fiziksel olarak. Örneğin Oidipus kendi babasını asabiyeti sebebiyle ortada bir suç yokken öldürdüğü için cezaya maruz bırakılır. Tolstoy kendi dinci/ dinsel bakış açısıyla bu sorunun cevabını etik kuralları olarak veriyor. Günümüzde bazı kişiler bunun cevabının sanat olduğunu düşünüyorlar. Ben sanırım Tolstoy'a yakın bir yerde duruyorum ve onurumuzla, ahlakımızla yaşayabileceğimizi, bunları yitirdiğimiz gün ölüden bir farkımız kalmayacağını hatta daha da kötüsü bunları sürdürdüğümüz için ölüp gitsek daha iyi olacağını düşünüyorum.
