Acılı yağmurlarla düşmüşüm yere
Tatlı su göllerine akamıyorum
Yüzüm yüreğim deprem dalgası
Bu gül kıyımlarına bakamıyorum
Her sevi bir türküdür bağrımda
Her öfke bir ağıt
Ağıtlar kuşatmış dört yanımı
Kendi türkülerimi haykıramıyorum
Alevler içerisinde yanıyorum sanki. Tek bir kelime, kısacık: "Acıyor!" Ama haykıramıyorum. İnsanlık kadar eski, tarifi imkânsız, eşi benzeri olmayan bu dipsiz cehennemden kaçamazsın!
“Acınacak haldeyim. Hiç kimseye bir şey söyleyemiyorum. Hiç kimsenin yüzüne bana yaptığı fenalığı haykıramıyorum. İçimde biriken bu azaplar, kalbimi cımbızla didikliyor, paramparça ediyor.”