Bulutlar kapladı yine gökleri...
Çileye, arzunun manası başka...
Neden bilmem, efkar bastı her yeri...
Dönüp, yeniden mi başlasam aşka?..
Râyihası hayat iksiri olan,
Nerde kaldı arzularım, umudum?
El değmedik bahçelerimde hazan,
Uğrunda dipsiz hayaller kurduğum...
Bir yıkılış şaikası beynimde,
Köhnemiş bir kale gibi sarıldım...
Ah, neden zamansız bozuldu bağlar?
Gönülden, tâ gönülden bel bağladığım...
Sayfa 194Kitabı okuyor
Sevda hususları öyle termometre filan gibi belirli dereceleri bölünebilir değildir zannederim. Bir insan bir diğerini niçin sever, niçin sevemez, bu önemli husus matematiksel kesinlikle belirlenemez işte ben sizi sevmiyorum ve sevemem buna ne diyeceksiniz?
Sayfa 118Kitabı okuyor
Yalnız o zavallının yanıldığı çarpaşık bir nokta, iki anlayamadığı önemli bir hakikat var. Sizin hayatınızın baharııyla kendi ömrünün kışına çiçek açtırmak istiyor. Seralarda vakitsiz bahar görülse bile gönüllerde suni aşk yaratılması henüz görülmemiştir
Sayfa 113Kitabı okuyor
Zavallı akbaba, dertli dertli ne kadar ötsen, etrafında bahar yapamazsın.
Allah'ın verdiği hayat sevdasını, gençliğin gönlümde açtığı nurları, güneşleri, ümitleri, neşeleri niçin söndürmek istiyorsunuz?
Makine işliyor, fakat yelkovan ilerlemiyor. Saatim de bana benziyor. Kalbim işliyor, fakat talihim yürümüyor.
Yüzüme bu yaşlılık çizgilerini çizen kudret eli gönlümdeki bu sevda kabiliyetini, bu ateş sermayesini niçin söndürmüyor? Gönül de çehreyle birlikte niçin kocamıyor?
Gönül kimi severse güzel odur efendim.
Bir kez Allah dese aşk ile lisan,
Dökülür cümle günah misl-i hazân.
Tüm benliğimi hoyrat ve arsızca yakan
o yangını söndüremedim.
(...)
yanıyor çığlık çığlığa ;kimi ölü, kimi diri,
Bana dair her şey.
Eylül hazan sarmalı takvimlerin yetim ayıdır.
Dalından koparılmış eylül yaprağıydı ömür hikayesi.
Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.
Adımlarımızın kısalığı bundandı
Bundandı gözlerimin durgunluğu.
Ellerin kadar ıssız,
Şimdi yoktu bir anlamı suskunluğun.
Çırçıplak kalakaldım sessizliğin orta yerinde.
Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında
Yürüdüm bir zaman
En çok sesini aradım.
Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ.
Gözlerini sildi zaman…
Sayfa 158Kitabı okudu
"Alemi nasıl bilirsin, kendin gibi" demişler.
Sayfa 5 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Aynı elemle acı çekenler dert ortağı sayılırlar. Felakette ortak benzerlik iki kalbi yaklaştırır.
Sayfa 155Kitabı okudu
Bir insanın dünyadaki en büyük dostu, dert ortağı olandır derler. İnsan, içindeki elemleri yansıtacak diğer bir kalp bulursa üzüntülerinin fazlasını oraya taşırarak biraz sakinleşir.
Sayfa 115Kitabı okudu
Teferrüç eylesem yevmi baharda
Gözlerimden hazan iner gönlüme
Güneşim akşama erer seherde
Ecel gelip , engel olur ömrüme
*Teferrüç : Ferahlamak için yapılan gezinti
Sayfa 26 - 1991 basımKitabı okudu
