... ölüm, doğruluğun ve merhametin ışığında her insanda kötülükten çok iyilik olduğunu öğretir bize.
Ölümün değdiği kişileri güzelleştirdiği ve meziyetlerini abarttığı söylenir.
Bizi mutlu eden insanlara minnet duyalım; onlar ruhumuza çiçek açtıran sevimli bahçıvanlardır.
Hırs insanı şan ve şöhretten daha çok sarhoş eder; arzu her şeyi yeşertirken sahip oluş soldurur; hayatı yaşamaktansa düşlemek yeğdir; kaldı ki yaşamak da bir bakıma hayatı düşlemektir, ama hem gizemi hem de netliği azalmış bir düştür bu, geviş getiren hayvanların cılız bilincindeki dağınık düşlere benzer, karanlık ve ağır bir düş.
Sardunyalarla taçlanmış saksılardan gündüzsefaları çıldırmışçasına taşıyor.
Efsunlu rüzgârın soluğu geçmişin rayihasına leylakların taze kokusunu karıştırıyor.