matematik yapmak, zamanın % 99,9'unda hüsrana uğramıak ve aptal hissetmek ve kalan % 0,1 oranında tam mutluluk anlamına gelir.
ancak, baştan sona % 100 heyecan verici! matematikte her şey kesin ve tutarlı olsa da matematik yapan insan hiçbir şeye inanmamaya başlıyor, her şeyi soruyor, sorguluyor, ikna edilemez şüpheci olup çıkıyor.
matematikçiler " azim, güç,
mutluluk bağımlılarıdır " demek istediğim temelde. 0,1'lik bir oranı ispatlayabildiğinde eriştiği mutluluk ve 0,1'lik oranı ispatlayabilme inancı tabiri caizse sihir gibi..
belki de şunu eklemeliyim ki, % 0,1'lik bir oran hala aptalca hissettiriyor ama farklı bir nedenden ötürü "her şeye rağmen bu kadar kolaydı, bunu daha önce nasıl düşünemedim ?! tabii ki % 99.9'un gerekliliğini ihmal ettiği için çoğunlukla temelsizdir.)