Ne çok şey tüketmişiz ayrı hayatlarda
Birbirmzden habersiz...
Kalabalıklar arasında,
Sahi sadece biz miyiz sesiz ve kimsesiz?
Kolarımız uzansa ,
Mesafelerimiz kısılabilse keşke
O özlem duygularımıza?
Sarsak tüm yaralarımızı içten bir öpüşle ...
Bitse hüzünler birden , kapılarımız çalsın artık.
O her gece el açıp Allah'tan
Dilediğimİz mutluluklar .
Uğurlasak kötüler ve kötülükleri
Haytlarımızdan !
İncinmesek mesela bir daha,
Kimse üzemese bizi...
Yada incinmeyecek kadar
Taş kalpli yaratsalar en baştan..