''Ah eylül.. Eylül..Hayatın mutluluğu hiç bilmemekte anlamamakta..Halbuki onu yaşayıp bilmek mümkün değil..Bir kere eylül geldi mi boşuna! Hiçbir ümit..''
İnsandaki çocuk vicdanı, tohumdaki öz gibidir. Ve o öz olmadan tohum filizlenmez, gelişmez. Yeryüzünde bizi ne beklerse beklesin insanoğlu doğdukça ve öldükçe, insanoğlu yaşadıkça, hak ve doğruluk denen şey de var olacaktır.
Çocuk kalbinin, çocuk ruhunun bağdaşamadığı her şeyi reddettin. İşte beni teselli eden de budur. Bir şimşek gibi yaşadın sen. Bir defa çaktın ve söndün. Şimşeği çıkartan göktür. Ve gök ebedidir. İşte budur beni teselli eden
İnsanlar niçin böyle yaşıyorlardı? Niçin bazıları iyiyken bazıları kötüydü? Niye bazıları mutlu, bazıları mutsuz? Niye bazılarından herkes korkar da bazılarından kimse korkmaz? Niçin bazıları çocukları var, bazılarının yok?