Ben incelemelerimde diğer arkadaşlar gibi kitap böyle şöyle demeyi pek sevmiyorum kitap hakkında düşüncelerimi yazmayı tercih ediyorum. Öncelikle ilgilimi çeken şey herkesin belleğinin hasarlı oluşu, hergün aynı şeyler olduğu için artık hafızaları onlara bi çeşit oyun oynuyor diye düşünüyorum. Ağacı fark ettiklerinde kendilerini sanki daha önceden hiç konuşulmamış gibi asmak istemeleri, dün orda değilmiş gibi şüpheye düşmeleri, gelen 2 kişinin pozzo ile luck olmama ihtimali vs. Bunun gibi bir çok örnek. Onun dışında en çok beğendiğim ve anlam içeren bölüm(benim açımdan) pozzo ve luckynin sahneye 2.gelişlerinde yere düştükten sonra viladmirin estragona "insanlık biziz"konuşmasıydı bence anlayana derin işaretler vardı. Godot kim sorusunu son olarak kendime sorup hemen ardından yanıtımı veriyorum. Ben okurken birden çok kez godotun allah, tanrı olduğunu düşündüm ama gelen çocuk beni tereddütte bıraktı. Çok mantık aramak istemesemde yine de emin olamıyorum. Bence godot herkes olabilir, godot göreceli biri herkes kendi godotunu bekledi ama onların godotu neydi kimdi merak ediyorum doğrusu... Gelmemesini de bekliyodum aslında şaşırtmadı beni, son sahnedeki gelmezse yarın kendimizi asarız gelirse kurtluruz da anlamlıydı bence, bu sahne bana godotun ölüm olması olasılığını da aklıma getiriyor. Gelmemesi de kitabın aslında burda bitmediği anlamını da getiriyo beraberinde, en azından başka bir cilt olmasa da kendi içimizde bitmiyo kitap.. "en çok bence dediğim incelemem olabilir."