Gece saat 1 ve ben sefilleri bitirdim. Tarif edilemez duygular içindeyim.. Gözyaşlarıma engel olamıyorum.. Hayatımda hiçbir kitap beni bu denli sarsmamıştı.. Bu kitabı okumaya başladığımda o kadar zevk almamıştım. Çünkü ağır ve yorucuydu. Kitap elimde bitmek için paralanmıştı diyebilirim. Ama şu an bu satırları yazarken hissettiğim duygu yoğunluğu her şeye bedel.. bu kadar duyguyu bir arada başka ne zaman nasıl nerede yaşarım bilemiyorum.. Kitap o kadar güzeldi ki söyleyeceğim her şey eksik kalır gibi hissediyorum.. oturup düşündüm ve Victor Hugo ya bir kez daha hayran kaldım.. Kitapta aşkı, adaleti, devleti, suçluluğun içindeki suçsuzluğu, insanlığı öğreniyoruz. Belki sayamayacağım kadar daha güzel şey var.. İçinde bir sürü güzel alıntı var.. Evet okuması zor bir kitaptı benim için.. Çok savaş tasviri yapılmıştı ve bu okumamı çok zorlaştırdı.. Özellikle ilk kitapta.. ikinci kitap çok daha akıcı ve çok daha etkileyiciydi.. Ama bu kadar güzel bi sonla biten, size çok şey katacak böyle bir kitap için bence göze alınabilir.. Kitaptaki karakterler hayatımdaki birer insan gibiydi artık kitabın sonlarına doğru.. Ne hissediyorlarsa ben de hissediyordum. Aslına bakarsanız ben de Cosette le büyüdüm :') Kitap emeklerken elimden tuttu ve bana koşmayı öğretti adeta.. Çok şey öğretti bana bu kitap.. Çok iyi eleştiri yapabildiğimi söyleyemeyeceğim.. Sadece sizi bu kitabı okumaya zorlamak istiyorum :') Okuduğunuzda asla pişman olmayacağınız iyi ki diyeceğiniz bir kitap olacağına adım kadar eminim.. Şimdiden iyi okumalar :')