Deniz Güney
@helloodeniz
İki ömrüm olsun isterdim. Biri yaşamak, biri okumak için.
Sosyal Hizmet Uzmanı
Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi
Kastamonu
68 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
88 syf.
·
Puan vermedi
İnsan kocayınca çalar saat gibi oluyor. İhtiyarlar niye öyle şafakla uyanırlar bilmem. Günü azıcık daha uzun yaşayabilmek için mi acep?
Sayfa 20Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Sonunda anladım: çocuk değildi o. Belki de hiç çocuk olmamıştı. İnsanlıktan çıkmaya başladığını ise anlayamadım o yaz.
Sayfa 116Kitabı okudu
Çiçek demek, kökü sağlam bir yaşam demek. Çiçek demek en az değişen gerçek demek. En bakımsız çiçek bile açar. Bir yıl önceki gibi açar. En kurumuş, ölmüş sandığın çiçeği bile birazcık çabayla kurtarabilirsin. Eski haline getirebilirsin. Kökü toprakta olduktan sonra her çiçeğin yaşatılma, kurtarılma olasılığı vardır.
Oysa, dalından koparılmış, vazoda soldurulmuş bir çiçeği ne kurtarabilir?
Sayfa 141Kitabı okudu
Dünya'yı bize büyük gösteren bizim küçüklüğümüz, oğul! Hırsımız, sabırsızlığımız, bencilliğimiz. Önce bu yüzden küçülüyor, sonra da Dünya'yı çok büyük görüyoruz.
Sayfa 13
Kafamı çevirdim. Koltuk boş, artık hiç dolmayacak. Kabullenmek istemediğiniz gerçeklerle bir başınıza kalmak ne büyük acı veriyor.
Sayfa 54Kitabı okudu
Zaman ne çabuk geçti, ne çabuk yaşlandık. Aklımız, ruhumuz hâlâ gençken bu yorgun bedenlerin içinde esir kaldık.
#Kendikalemimden
Daha çocukken büyür bazı insanlar. Mecbur kalırlar büyümeye . Hayat kimseye adil davranmadığı gibi onlara hiç adil davranmaz. Güldükleri gün sayısı bir elin parmağını geçmez. Öyle içten de gülemezler zaten. Bir gülse bin ağlatırlar. Korkarlar mutlu olmaya. Daha çocukluğunun en güzel çağlarında el olur giderler. Gitmek istedikleri için değil. Üç kuruş başlık parası için sönen hayatlar kimsenin umrunda olmaz. Hemen bir düğün ardından cenazesi başlar. Evlendiği gün ruhen ölür çünkü onlar. Baba evinde gördüğü her türlü şiddetin bin mislini görürler koca evinde. Parasını alan mutlu, kimsenin gözü arkada kalmaz. Mutlu mu, mutsuz mu; öldü mü, sağ mı kimse sormaz. Biraz şansları varsa birkaç tokatla kurtulurlar.
#dilberay
Ölüm karşısında herkes eşittir.
Sayfa 13Kitabı okudu
Şeytanın olmadığı yerde meleklerin yaptıkları nasıl bilinir ki; gece olmasaydı gündüzün kıymetini nasıl anlayacaktık. Düşmanların yaptıkları kötülükleri bir ilaç gibi dostların sevgileri iyileştirmez mi! Kötüler olmasaydı iyilerin değeri anlaşılır mıydı?
Sayfa 33
#Kendikalemimden
Nereye uzatsam ellerimi boş kalıyor. Tutunduğum her dal sırtıma yük oldu. Nereye kaçacağım, ne yapacağım zaten kifayetsiz. Yaşarken nefes almak ne zor geliyormuş insana. Aldığın her nefesin hesabını elbet soruyor. Bir şeyleri öğretmeye çalışırcasına dert üstüne dert bindiriyor. Oturmuşum bir koltuğa dört duvar arasında, sağım solum, önüm, arkam her yerde çaresizlik. Gidiyorum ama nereye varacağım, bir sonu var mı? Oturup bir uçurumun kenarına sonsuzluğa bağıra bağıra anlatıp hafiflemek istiyorum. Şayet başka türlü kime neyi şikayet edeceğim? Hayatım bir cezaevi, bense müebbet yemişim. Öyle bir çaresizlik var ki içimde hangi dua hangi yakarış duyurur sesimi. Baktığım her yüzde bir boşluk. Anlatmak, anlaşılmak istediğim kim varsa beni yaşamakla suçlayan. Sanki elimde kürek, altımda sandal denizin tam ortasında duruyorum. Deniz de sakin ama ben hep çırpınıyorum.