İnsanın hakikatle hemhal olması için uzaklaşması gerek.
Maalesef artık kimse kimseyi dinlemiyor..
“Çünkü hikâye sadece hikâye değil, insanın insanla hemhâl olması, insanın insanı dinlemesidir.”
…hikaye sadece hikaye değil insanın insanla hemhâl olması, insanın insanı dinlemesedir.
Yavuz Sultan Selim Han'ın ilmi ve edebî kişiliği
Âlim ve sanatkârlarla hemhâl olmayı sever. Dedesi Fatih Sultan Mehmed, talebenin ayak tozlarını kabrine örtü ederken, kendisi de kabrine, bir âlimin atının ayaklarından sıçrayan çamurla bulanmış kaftanını koydurmuştur.
"Müellifi, bir vecd hâlinde yalnızca onu düşünür, onunla hemhâl olur, âdeta yazarken yeni bir âlemde terennüm eden musikilere kulak verir."
Sayfa 6Kitabı okudu
Fotoğraf, görebilene gerçeğin romantize edilmis bir sarkisidır. Belki de her fotoğraf bir şiirdir. Hikäyesiyle, duruşuyla bir başyapıta konu olacak senaryoya sahiptir. Iste aslinda her şey bakmakla görmek arasındaki farkı anlamakta. Bak mak ve görmek. Birbirleriyle çokça hemhal hem de-bir o ka dár uzak iki kavram. Iki anlayis iki farkl hayat gibi. Henri Car tier-Bresson'in dediği gibi: "Fotoğraf çekmek insanın gözünü, aklını ve yüreğini aynı hizaya getirmesidir."Anı yakalayıp, insanların o anda en kalmalarını sağlamak ve her bakıldığında o anı tekrar ve her tekrar yaşamak, geçmeyen geçmişe ayna tutmaktır.
Sayfa 20Kitabı okudu
