"İçki, aklın nöbetçiliğini kaldırır ve böylece ayık iken gizlediklerimizi göstermeye başlarız." – Henry Fielding
Ah efendim! Ben sizden adalet değil, merhamet diliyorum. Adaletin beni mahkum edeceğini biliyorum...
Felsefenin büyük amacı, insanlara ölmesini öğretmekmiş.
Cehennemlik bir kusurdur kıskançlık; ama bu kusurdan tamamıyla arınmış pek az insan tanıdım.
Doğrusunu söylemek gerekirse, genel kusurlarımız arasında acıma duygusu eksikliğinin pek yeri yoktur. Ahlakımızı asıl zehirleyip mahveden şey kıskançlıktır. Onun için ne yazık ki, başımızı kaldırıp,
bizden kesinlikle daha yüce, daha iyi, daha akıllı ya da daha mutlu olanların yüzüne işin içine bir miktar fesat katmadan pek bakamayız. Oysa, sıradan mutsuz kişilere başımızı eğip bakarken, içimizde yeterince iyi niyet ve acıma duygusu vardır çoğu zaman. Aslında şuna dikkat ettim ki, benim gördüğüm dostlukların kusurlu yanı genellikle kıskançlıktan kaynaklanır.
Yolları düzenlemek için yığınla yasa çıkalı beri, yollar büsbütün berbat oldu.