Hep başkaları için yaşadık. Başkaları adına düşündük, başkalarının sorumluluklarını yerine biz getirdik, başkaları adına hissettik, elimizden gelse başkalarının özrünü bile biz dileyeceğiz. Hiçbir zaman ne hissettiğimizi, ne düşündüğümüzü karşı tarafa tam anlamıyla aktaramadık. "Aman o üzülmesin" "Söylesem ne olacak ki anlamayacak" gibi cümleler ile her şeyi içimize attık. Sonra ne mi oldu? O içimize attıklarımız burnumuzdan geldi. Başkalarının hayatlarındaki direksiyonun hâkimiyetini kurmaları için kendimizden oldukça fedakarlık ettik. Karşılığını göremeyince de kendimizi değersiz, yetersiz, üzgün, hayal kırıklığına uğramış ve oldukça çaresiz hissettik. Peki ya bizim hayatımdaki direksiyon ne olacak? Duvara mı toslayacağız yoksa hakimiyetin bizde olduğu hissini doya doya, ciğerlerimize çeke çeke yaşayacak mıyız? Sence de yeterli değil mi bunca yüklendiğimiz yükler? Kendine şunu sor " Peki Ya ben ?" "Benim hayatım ne olacak" "Ben nasıl hissediyorum, hissetmemiştim?" "Benim isteklerim neler?" ..... youtu.be/WESDpaPekZU?si=... Rica etsem destek olur musunuz?
Kitaba yazsaydık roman olurdu da Biz hep içimize attık Dert oldu 🚬💔
Reklam
18 MART ÇANAKKALE DESTANI
18 MART ÇANAKKALE DESTANI Şair Mesut Kılıçoğlu Çanakkale’yi yazıyorum size, Selâm olsun tüm şehidlerimize. Anlatacağım yiğit Mehmetleri,
Neyse deyip geçiştirdik hep birbirimizi Her ne ise hiçe sayıp içimize attık sevgimizi,izlerimizi bizi neyse...
ŞiirZen
ŞiirZen
”Bir Filistin vardı,bir Filistin gene var!”
Henüz yedi yaşındayken İsrail’in 1948 yılında başlattığı işgal ve tehcir üzerine, saldırıya uğrayan köyünden ailesiyle kaçarak Lübnan’a mülteci olarak sığınan bir şair, “şâirü’n-nahda” (uyanışın şairi) Mahmud Derviş dünyanın sağırlığına saldırmıştı dizeleriyle “Aynalar oldu paramparça, yığıldı içimize acı üstüne acı/ Topladık sesin küllerini getirdik bir araya/ Böylece söyler olduk acılı türküsünü yurdumuzun./ Hep birlikte sazın bağrına ektik bu türküyü, evlerin damlarına taş fırlatır gibi fırlattık attık bu türküyü,/alın, dedik…” Ölenlerin sesinin küllerinden yaktığı acılı bir türküdür Derviş’in şiiri, anne, evlat, kardeş, sevgili, dost ve yurt sahibi her insanın yüreğindeki ibrişime dokunur tınısı, “Ve ant içerim ki, bir mendil işleyeceğim yarına kadar, gözlerine sunduğum şiirlerle süslü ve bir tümceyle, baldan ve öpücüklerden tatlı:”Bir Filistin vardı,bir Filistin gene var!” diye seslenmeye devam ediyor şiirinde sevgilisi Filistin’e.
İnsan fırsatı varken söyleyecek, biz her fırsatı kaçırdık, hep içimize attık … Son bir fırsat olsa ne yapardık, galiba yine içimize atmaya devam ederdik.
Reklam
31 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.