herkesçe
"Herkesçe •
Belli belirsiz,
Bir hayatım sen var iken sessiz .
Bir hayatım sen yok iken sesli.
Bir anım yaşama korkusuyla,
Bir anım yaşama dair kanun gibi,
Ama bildiğim ne varsa sensin.
Sen yoksan nereye sürükler ise oraya,
On Yedinci Mektup
"Mümkün olsa hep yanında kalırdım," diyorsun. " Hiç senden ayrılmazdım , hep senin olurdum," diyorsun. İşte onun için sana hiç kızamıyorum ya! Bütün isyanım çaresizliklere , bu kahpe imkânsızlıklara , bu mesafelere , bu zamana ve bu bizi çepeçevre kuşatan insanlara , onların pis kurallarına, beş para etmez inançlarına.
Sayfa 148Kitabı okuyor
Aşkı kaybetmenin kıyısında cebelleştim ben,
sonu hep yitik ve hep hüsran..
Ne geceler geldi geçti ay ve yıldızlar hep soğuk
Ne güneşler doğdu günün her sabahında içim hep buruk.
Sahi hiç olmayacak dimi kalbinde bir yerim
ve hiç elin elime değmeyecek biliyorum.
Gözlerinde kaybolan ruhum hep öksüz ve sen hep kör ve hep korkak kaldın.
B.M
dalgalanan denizde köpüren ruhumu hiç mi görmedin ???
bilmedin???
Biz her şeye, esirgeyen ve bağışlayan, çokça esirgeyen ve çokça bağışlayan, hep esirgeyen ve hep bağışlayan Rabbin adıyla başlayan adamlarız Anna.
Büyücülerin, haramilerin, borsacıların, reklamcıların, korsanların, işgalcilerin, bankacıların elinden kurtulmamız da bundan.
Sanayi devriminde bile, karanlık, rutubetli, çok bağırışlı, çok nefessiz,
Issızkılık V
Kalmadığında maskem
Kırıldığında kuklam
Ellerimde ip
Devamını getirmek istediğim
şiir
Bittiğinde tiyatro
oynanırken değil
Issızkılık IV
Kalmadığında maskem
Kırıldığında kuklam
Ellerimde ip
Devamını getirmek istediğim
şiir
Bittiğinde tiyatro
oynanırken değil
Issızkılık III
Kalmadığında maskem
Kırıldığında kuklam
Ellerimde ip
Devamını getirmek istediğim
şiir
Bittiğinde tiyatro
oynanırken değil
Issızkılık II
Kalmadığında maskem
Kırıldığında kuklam
Ellerimde ip
Devamını getirmek istediğim
şiir
Bittiğinde tiyatro
oynanırken değil
O sana sevmeyi, gerçek aşkı öğretti. Sen onu hep sevecek ve sevilmenin mutluluğunu tattıracaksın. O, hiç sen olmasan bile, seni bir parça sevmese bile..
Sayfa 183 - Everest Yayınları, 29. Basım, NE MUTLU TÜRK ÜM DİYENE!Kitabı okudu
Bıktım artık bana güvenmemenden hep tlfnu elime aldığımda sanki biri ile konışyrm hep bu var kafanda bi kere güvenmedin bee hep bi hatamizi araıyorsun bizdee insanız hata yapmiş olabirirz ben sanmıyorum ki herkesin babası senin gibi hiç sevgi yok hep bi hata arayişi konuşmadan geçen güne şükrediyorum bugün sorun olmadı diye sence ben mi anormalim arkadaşim olabilir erkek de olabilir sen bunu anlayamıyorsun farkında isen ben 40 erkek ve 10 kızın olduğu bir bölümdeyim ve sadece 3 kız arkadaşim var ama sen bunu anlayamıyorsun bir erkek bana yazınca kafanda geçen senaryo kesin sevgililer bu yani başka bişi değil vallahi da billahi de senin düşündüğün gibi bir şey yok buna emin ol dicem de zaten güvenmiyorsun boşına yani . . sen ne istiyorsun biliyorum öyle okula gidip gelim kımseyle konışmadan sosyalleşmeden bunu istiyorsun malesef böyle biri olmak istemiyorum zaten bugüne kadar asosyal özgüvensiz biri olarak geldim ve ben küçük değilim 20 yaşındayim swn benim yaşinda iken kendi hayatını kendin seçmiştin senden hiç bişey istemiyorum ha bak yok birak özgür olayım yok birak erkek arkadaşalrımla konuşayım hayır sadece biri bana yazdı mı sorgulama zaten yanlış bişi yazmışsa ben de onun cevabını vercek yaştayım merak etme biraz GÜVEN.... (Sana söyleyemem buraya söylim bari)
Bana
Ben oturdum sana yazdım
Musa benim dedi yazdıklarıma
İsa benim dedi
Beni müntehil gösterdiler hep
Bana düşman ettiler yazdığım şiirleri
Hey, insan ne ki, kendinden yakınabiliyor! İstiyorum, sevgili dost, sana söz veriyorum, daha iyi olmak istiyorum, yazgının bize sunduğu bir parça kötülüğü, hep yaptığım gibi, artık geviş getirip durmak istemiyorum; geçmişi geçmişte bırakmak ve şimdinin tadını çıkarmak istiyorum.
Elbette, haklısın, kuzum, - niçin böyle yaratıldıklarını Tanrı bilir - ama insanlar, düşlem güçlerini, umursamaz şimdilerine katlanmaktan çok, geçmiş kötülüklerin anılarını çağrıştırmak için böylesine zorlamasalardı, aralarındaki acılar daha ufak olurdu.
Bıraktım sana bağırmayı sevgilim,
Duyamazsın ki sen beni,
Çoktan kapandı kulakların,
Bana sağır oldun, dilsiz oldun
Ama bir umut bekledim hep ya,
Hayat...
Belki bir an çöp atmaya çıkar mı ki diye...
