Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Zaman hakkında
Kitabı yüceltildiği kadar beğenmediğimi söylemem gerekiyor öncelikle, fakat bu insanların yüreğiyle alakalı. Benim içimde hali hazırda yaşayan bir momo vardı, ve biraz gücenmiş olmalı. Yani demek istediğim ben bu farkındalığın bilincindeydim.
Gerçek hayatımızda duman adamlarımız yok, peki onun yerine kimler var? Çünkü hepimiz duman adamların esiri olmuş gibi yaşadığımızın farkındayızdır eminim. Yaptığımız işten zevk almamak, anı yaşamamak. Küçül detayları beslememek ve monotonlaşmak. Olsun bitsin kafasıyla yaşadığımız her anımız yaptığımız her eylem bize yük olarak geri dönüyor. Çünkü sarfettiğimiz enerji sanki yüreğimizden ruhumuzdan kopuyor gibi geliyor bana, şahet işlerimizi tadını alarak, eğlenerek yapsaydık onlar için sarf ettiğimiz efor omuzlarımıza oturmaz yüreğimizden kopmazdı, enerji harcar ama mutlulukla geri kazanırdık.
Dediğim gibi; yüreğimdeki momo eski zamanlardan beri benimle yaşıyor. Anın tadını çıkarmam gerektiğini biliyor, bazen bu yolda keyfime çok odaklandığım için geride kaldığım olsa da, neden yaşadığımı unutmaktan iyidir
Kitaptan bir cümle
Kime İyi Matematikçi Denir?
Öğrencilik yıllarımızda hepimizin hedefi iyi matematikçi olmaktı. Bir süre sonra matematiğin tanımlarla olan ilişkisinin cazibesine kapılıp biz de "iyi hoş da 'iyi matematikçi' nasıl tanımlanır?" diye sormaya başladık. Bizi duyan büyüklerimiz "Elbette iyi matematikçi, iyi bir problem çözen matematikçidir." dedi ve biz hepimiz, "Tabii ya, niye akıl etmedik!" dedik.
Birkaç gün sonra, biraz da mahcup bir şekilde yine hocalarımıza gidip "Peki, iyi problem nasıl bulunur?" diye sorduk. Hiç yüzümüze bile bakmadan, çok bilinen bir şeyi tekrarlamaktan bıkmış bir ifadeyle cevap verdiler:
"İyi bir problem, iyi bir matematikçinin ortaya attığı bir problemdir."
Sevgi kelimesinin anlamını önemini hayatımızdaki yerini illa ki hepimiz düşünmüşüzdür. Kimileri az kimileri çok… Peki sevgi konusunda öğrenilmesi gereken pek çok şey olduğunu hangimiz biliyoruz?
Erich Fromm bizlere sevmenin birleşme ihtiyacının temellerini anlatarak başlamıştır Sevme Sanatı kitabına. İnsan sevgiyle birleşmeden yalnızlığını fark
Merhaba. Uzunca bir romanın ardından yeniden burdayım.
Oblomov akıcı ve yormayan bir dile sahipti bu yüzden sıkılmadan, severek okudum. Okurken de sık sık kendimi Oblomov'un yerinde buldum ve sürekli "aynı ben" dedim. Oblomov'a ne kadar benzediğimi farkettim. Aslında hepimiz biraz benziyoruz ona. Hani bazen üstümüze bir tembellik çöker, mental olarak yorgun oluruz, sadece öylece durmak ve hiçbir şey yapmak istemeyiz, evden çıkmak bile büyük bir külfet gibi gelir. Bu dönemden çıkınca sanki uzunca bir uykudaymışız da hiç olmadığı kadar enerjik ve dinlenmiş bir şekilde uyanmış gibi hissederiz. İşte Oblomov'da bu yaşam tarzı haline gelmiş ve o uykudan hiçbir zaman uyanamıyor. En yakın arkadaşı Ştolts çok uğraşsa da onu bu yaşamdan koparamıyor. Ştolts, Oblomov'un bu yaşam tarzına da "Oblomovluk" adını veriyor. Artık üzerimize böyle bir tembellik çöktüğü zaman "neyim var benim" yerine "Oblomovluk yapıyorum canım diyeceğiz" .Anlaştık? Siz farketmeseniz bile hepimiz de birazcık Oblomovluk var.
𝙆ı𝙨𝙖 𝙗𝙞𝙧 𝙙𝙞𝙥𝙣𝙤𝙩: Tıpta Oblomovluk Sendromu olarak adlandırılan bir psikolojik rahatsızlık olduğunu biliyor muydunuz?
Naçizane fikrim;
Werther güzel bir havuzda yüzmek isterken bir anda okyanusla karşılaşıyor, ayağı kayıp düşüyor okyanusun buz gibi sularına, ne yapacağını, nasıl çıkacağını bilemiyor, önce yüzmeyi deniyor, bir iki kulaç atıyor, sonra nefesi tükeniyor ve okyanusun derinliklerine gömülüyor...
Hayatın belirli noktalarında hepimiz Werther olmuşuzdur. Hatırlayın,
384 syf.
·
Puan vermedi
Öncelikle bu vatan uğruna can veren şehitlerimizin ruhları şâd olsun.
Millî mücadele dediğimizde hepimiz Sakarya ve Büyük Taarruz'u hatırlar, onlara sahip çıkarız. Ancak O savaşların galip kahramanları aynı zamanda Kütahya'da, Eskişehir'de bitap düşmüş vatan evlatlarından başka kimdir ki?
Kitap tamamen Kütahya-Eskişehir muharebelerine odaklanmış bir eser. Cepheyi tüm detaylarıyla okurla buluşturan yazar bunu yaparken sadece bizim tarafımızdan bakmakla kalmamış, Yunan tarafının gözüyle de bakmayı ihmal etmemiş.
Kitap tam bir saha araştırması denilecek şekilde hayatın içerisinden birebir gerçeklerle örtüşecek biçimde hazırlanmış. Ancak bazı durumlar okuru -en azından beni- oldukça yorabiliyor:
Yazar tamamen saha araştırmasını kitaplaştırmış. Kurgularken edebî yön biraz eksik kalmış. Evet, bu bir tarih araştırma kitabı ancak kurgularken edebî yöne biraz eklemeler yapılsa okuru rahatlatabilirdi diye düşünüyorum.
Sürekli askerî terimler kullanılması, ordu birliklerini tek tek incelemesi bir süre sonra hem göz yoruyor hem akıl bulandırıyor. ''Kim kimdi? Kim nereye gitti? Şu an hangi çatışmayı okuyorum?'' soruları aklı çelmeye başlıyor.
Kısaca toparlayacak olursam: Eğer askerî tarihi seviyorsanız, çok detaylı bir bilgi edinmek istiyorsanız size göre bir kitap. Ancak yüzeysel bir şekilde bilgi edineyim temel atayım gibi bir düşünceniz varsa sizi yorabilir.
Filiz Sezer Aslan - Ayrık Otu
@matkitap_
°
"Üzülmüştü çünkü insanoğlunun eninde sonunda bencil bir varlık olduğunu bir kez daha teyit etmişti."
°
Selamlar . Saü Kitap Fuarı'nda görev yaptığım yayınevinin kitaplarını okumaya devam ediyorum . Farklı bir deneyim olmuştu benim için ve bazı kitapları hediye olarak vermişlerdi, şimdi bu
Dürüst olmam gerekirse neden yazıldığına başlarda anlam veremediğim ama okurken hoşuma giden, başlarda neden okuduğumu da sorguladığım dikkat çekici bir kitaptı. Neden böyle söylüyorum? Hepimiz ilkokulda bir fasulye anısı yaşamışızdır. Düşünüyorum da meyve olsun sebze olsun yani gıdasal olarak yani derler ya bizim ülkede toprağa taş eksek ağacı
