Küçük Türkiye
Lisede edebiyat dersi yüzünden Türk edebiyatına karşı içimde hep bir önyargı oluşmuştur. Her ne kadar bu yargıyı kırmak için 
Eylül 'den başlamış olsam da asıl kırılma 
İnce Memed 1 ile oldu. Okurken beni zorlamayan, sıkmayan, akıcı bir üslupla karşılaştım.
Konusu, karakterleri ve daha da önemlisi içinde doğa betimlemeleri bulunması kitaba devamlılık kazandıran büyük etmenlerden biri bana göre. Betona gömüldüğümüz şu günlerde iyisiyle kötüsüyle doğa manzarasına şahit olmak artık ihtiyaçlarımızdan biri haline geldi. Bunu karşılamak için kitaplara sarılmak bizler ve gelecek için çok büyük bir acı aslında. Sanırım doğaya yapılan haksızlığa sessiz kalmak bizleri de bu haksızlığa ortak yapıyor, birer Abdi Ağaya dönüşüyoruz.
Küçük Türkiye. Peki neden Küçük Türkiye? Hepimiz kendimizin ve çevremizin değişen yüzdeliğiyle birer Abdi ağasıyız ama bi o kadar da fıkara köylü halkıyız. Ezebildiğimizi eziyor, güçlüye ise suspus oluyoruz. Hakkımız olanı savunmuyor hep bir kurtuluş bekliyoruz, kurtarana ise istediğimiz olmayınca demediğimizi bırakmıyoruz. Biz böyleyiz, yansımamız da işte böyle oluyor. Bizim özetimiz. Yıllar geçmesine rağmen hala değişmeyen biz. "Neden böyle oluyor?" diye soruyorum kendime. Cahillik aklıma geliyor ilk ama hayır. Bunun cevabı korku. Fıkara köylü de Abdi Ağanın gaddar birisi olduğunu biliyordu, hakkının yendiğini biliyordu. Korkuyorlardı. Şu an hepimiz böyleyiz. Başımızda bir değil birçok Abdi Ağa var korkularımızla birlikte. İnce Memed olmanın özlemi içinde.
Okuyun ve büyük bir yansımaya tanık olun.
