Hepimiz böyleyiz işte.
Bir insanı yaşamının sonunda, ölüm döşeğinde ya da ölünce anımsarız..
Hepimiz böyleyiz işte.
Bir insanı yaşamının sonunda, ölüm döşeğinde ya da ölünce anımsarız.
Hepimiz böyleyiz işte. Bir insanı yaşamının sonunda, ölüm döşeğinde ya da ölünce anımsarız. Yitirdiğimiz kimsenin değeri, nasıl bir insan olduğu, iyi yönleri, yaptığı işler o zaman daha iyi anlaşılıyor herhalde.
"Hepimiz böyleyiz işte. Birbirimizi ancak
hayatın sonunda, birisi ağır şekilde
hastalanır ya da ölürse, o zaman hatırlarız.
Neyi yitirmiş olduğumuz, nasıl olduğu,
niteliklerinin neler olduğu, neler yapmış
olduğu, ancak o zaman bizlere ansızın
malûm oluverir."
Sayfa 41 - Elips Kitap, 2009Kitabı okudu
Hepimiz böyleyiz işte. Birbirimizden pek farkımız yok. Ancak ağır hastalandığımızda ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi.
Sayfa 39 - Ötüken YayınlarıKitabı okudu
'Hepimiz böyleyiz işte .Bir insanı yaşamının sonun da , ölüm döşeğinde ya da ölünce anımsarız .'
Sayfa 40Kitabı okudu
Hepimiz böyleyiz işte, diye düşünüyordu, birbirimizden pek farkımız yok. Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi.
Sayfa 37
"Hepimiz böyleyiz işte." diye düşünüyordu. Birbirimizden pek farkımız yok. Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi. O yitirdiğimizin ne iyi, ne eşsiz bir insan olduğunu, ne büyük iyilikler yaptığını, ancak o son demde anlıyoruz"