Zamanın Bedii'nin şu cümlesi de hayatta hepimizin farklı mahrumiyetleri için derin bir teselliyi içerip aklımızı başımıza getirir niteliktedir:
"Aklı başında olan insan ne dünya umurunda kazandığına mesrur olur, ne de kaybettiğine mahzun olur."
Sayfa 69 - Kapı
Büyük Payda
Biz ayrı ayrı iyi insanlarız
Biz yalnızken herkesi severiz.
Gecemiz büyüktür, güzeldir
Dünya, evimizde ışır
Toprak merhametimizdir
Rüzgâr annemizin memesi
Bahçeler sevgilimizin soluğu
Gökyüzü hayal evimizdir.
İltimas
Torpil,iltimas toplumumuzda fazlasıyla var.Hepimizin özellikle iş görüşmelerinde karşı karşıya kaldığı kimsenin liyakate göre değerlendirilmediği bir düzen içindeyiz.Bu çarpık düzende nüfuzlu birini bulup istediğini elde edenlerin yegane savunması şudur;herkes torpil yaptırıyor,torpilsiz bir şeyleri başarmak zor.
A.Botton’un bu cümlesi anlattıklarımı destekler nitelikte : “Eğer var olan düzeni sorgulamaktan kaçınıyorsak,bunun nedeni içinde yaşadığımız kentin iklimi ve büyüklüğü bir yana toplum tarafından kabul gören her şeyin doğru olduğunu düşünmememizdir aslında.” Peki herkesin torpil arayışı içerisinde olması,imkanı bulanın torpil yaptırması torpili meşrulaştırır mı?
Sayfa 23Kitabı okudu
Bir psikoterapi kitabının giriş cümlesi olabilir,
Her insan kusurunu, hatasını ve suçunu hoşgörüyle karşılamalı, karşımızda yalnızca kendi kusurlarımız, hatalarımız ve suçlarımız olduğunu akıldan çıkarmamalıyız. Çünkü bunlar yalnızca bizim de bir parçası olduğumuz insanlığın hatalarıdır ve bundan dolayı hepimizin içinde aynı kusurlar vardır. Sırf o sırada bizde görünmüyorlar diye bu suçlar yüzünden başkalarına kızmamalıyız.
Giriş cümlesi. Hepimizin yaklaşık her zamanki isteği değil mi ?
Birkaç gündür aklımı kurcalayıp duran geziyi gerçekleştirme olasılığım gitgide artıyor.
