Bir Kadının Hayatından Yirmi Dört Saat
Merhabalar kitap severler.
Bugün sizlere #birkadınınhayatındanyirmidörtsaat #stefanzweig kitabından bahsedeceğim.
Eşini erken yaşta kaybetmiş bir kadın, uzun bir yastan sonra bir geziye çıkar.
Orada bir kumarhaneye gider.
Kumarhanede oyun oynayan insanları, onların yüzlerinden hiç bir şey belli etmeyen ama elleriyle tüm duygularını ele veren hallerini izler.
İnsanları izlerken bir adamın elleri dikkatini çeker. Tüm hayatını kumar masasında bırakır adam. Ölüme gider gibi kalkar masadan. Kadın da bu genç adamın peşinden gider. Onu yağmurun altında bir banka uzanmış bulur.
Soylu bir adam olan genç kumar takıntısı yüzünden her şeyini kaybetmiştir. Ve artık yaşamak istemiyordur. Ama kadın onu yattığı yerden kaldırıp bir otel odasına götürür.
Otelde yaşadıklarını kadın sonrasında bir ömür unutmaz. Bu genç adamdan çok etkilenmiştir. Ancak ertesi gün kadını çok büyük bir hayal kırıklığı beklemektedir. Çünkü huylu huyundan vazgeçmez!
Bir Kadının Hayatından Yirmi Dört Saat 
Stefan Zweig
Öyle bir hayat yaşamalıyız ki hayatımızda bir çok insana faydalı olup onların hayatlarına ışık olmalıyız. Biz öldüğümüz zaman arkamızda bıraktığımız insanların gönlünde yer almak için bir çok insana ilham kaynağı olmalıyız. İşte böyle olursa verimli ve faydalı bir ömür yaşamış oluruz.. Eğer kalıcı olumlu izler bırakmazsak ve bunun için hiçbir şey yapmazsak işte o zaman hiç kimsenin umrunda olmayız. Ve arkamızdan ağlayacak kimsemiz olmaz. Hepimiz kendimize sormalıyız. "BİZ ÖLÜNCE KİM AĞLAR?"
Robin Sharma Öldüğümüzde arkamızdan kim ağlayacak? Bu gezegenden gitme ayrıcalığına ulaştığımız zaman bu kaç yaşamı etkileyecek ?
Bizi takip eden kaç nesili etkileyecegiz ve bu nesiller üzerinde nasıl bir etki bırakacağız?
Son nefesimizi vermeden önce arkamızda bırakacağımız imza ne olacak? sorunlarının yanıtlarını bu kitabında ayrıntılı bir şekilde açıklamaktadır.
Ben beğenerek okudum sizlere de tavsiye ediyorum ...
“Sevgiyle herkes güzel olur. Ümitle her şey mümkün olur. İnançla hepsi gerçek olur.
“Yavaş yavaş azalır insan, azaldıkça da bitiverir. Kendinden taviz veren kişi her gün bir şeyini kaybeder sonra bir gün her şeyini... Kaybedenlerden olmak istemiyorsan önce ‘ben’ demeyi bileceksin, öğreneceksin. Hayat öğretir zaten, sen anlamak istemesen de. İş işten geçtiğinde de ne yazık ki kendine geç kalırsın.”
