…ve birden, doğru insan diye bir şeyin olmadığını idrak ettim. Ne yeryüzünde ne de cennette. Öyle biri, öyle tek bir kişi yok. Sadece insanlar ve her insanın içinde bir tutam doğru insan var ama kimsede, bizim diğerinden beklediğimiz ve umduğumuz şey yok. Kusursuz insan diye bir şey yok ve o mutluluk veren, harikulade tek adam aslında hiç var olmadı. Sadece içlerinde ışık kadar moloz da olan insanlar...
Sayfa 101Kitabı okuyor
Arka Kapak
Nesi var sahi bu kadınların?
Kolları mı kısa, kafaları mı küçük yoksa sakalları mı az?
Saçları şöyle fazla kısa, böyle de çok mu uzun?
Eski zamanlarda hiç kadın yoktu. İşte bu yüzden, okuldaki tarih derslerinde kadınlardan bahsedildiğini duymazsınız. Erkekler elbette vardı ve büyük kısmı da dâhiydi. Hepimiz onların adını çocukluğumuzdan beri ezberledik. Ama yine de siz siz olun ve kimsenin sözüne inanmayın. Hatta bu söz Aydınlanma Çağı’nın "Yorulmaz Dâhisi" Rousseau’ya, Evrim Teorisi’nin babası Darwin’e, psikanalizin kurucusu Freud’a ait bile olsa…
İngiliz yazar, illüstratör Jacky Fleming’in, ince eleştiriler ve dâhiyane bir ironiyle, toplumsal hayatta varlık göstermeye çalışan kadınların mücadelesini ele aldığı Kadınların Nesi Var?, son yılların en iyi mizah kitaplarından biri.
2017 yılında Artémisia Mizah Ödülü’ne değer görülen eser, her kadının ama en çok da her erkeğin okuması gereken kitaplardan.
Desen Yayınları
Gönülden dökülen naçizane bir kaç satır...
Söyle bana Berceste! göğü mavi kılıp,
kurumuş daldan çiçekler açtıran
seni keder de bırakır mı sandın...
Her gelecek uzakta olsa yakındır
ve her nasip vaktine esirdir...
Vaktinden önce açar mı hiç çiçek ?
Vaktinden önce gelen herşey ziyan olur...
Öyleyse bekleyelim.
Öyleyse bekleyelim Berceste, herşeye direnircesine
Her güne ertesi günün daha iyi olacağını, onu birazcık olsun unutmuş olacağımı umarak başlıyor, ama ertesi gün karnımdaki ağrının hiç değişmediğini, acının sürekli yanan kuvvetli bir kara lamba gibi içimi karartmaya devam ettiğini hissediyordum.
Sayfa 152 - Yapı Kredi Yayınları-35.BaskıKitabı okuyor
Bir insanın yaşama bağlanışında dünyanın tüm düşkünlüklerinden daha güçlü bir şey vardır. Bedenin yargısı, aklın yargısından hiç de aşağı değildir, beden de yok oluş karşısında geriler. Düşünme alışkanlığını edinmeden yaşamaya alışırız. Bizi ölüme her gün biraz daha yaklaştıran bu koşuda, bedenin bu önlenmez önceliği sürüp gider.
Albert Camus, Sisifos Söyleni
Momo'nun hiç kimsenin yapamayacağı biçimde başardığı
şey, dinlemekti.
Belki şimdi pek çok kimse, bu da bir şey mi, herkes din-
lemesini bilir diyecektir.
Oysa hiç de öyle değil. Çok az kimse gerçekten iyi bir dinleyicidir. Dinlemek konusunda Momo'nun eşi örneği yoktu. Momo, karşısındakileri, aptal insanların bile aklına parlak düşünceler getirtecek şekilde dinlerdi. Bunun için uyarıcı şeyler söylemez veya bazı sorular sormazdı, aksine sessizce oturur ve anlatılanları pür dikkat, canı gönülden dinlerdi. Karşısındakine iri, simsiyah gözlerini açarak bakar ve o kimse, kendisinin bile o ana kadar fark etme-
diği gizli kalmış düşüncelerini rahatça açıkladığını hayretle görürdü. Şaşkın, kararsız kimseler bile ona dertlerini anlatırken, birdenbire ne yapmak istediklerini bulurlardı. Ya da çekingen yaratılıştı biri, birdenbire kendini rahat ve konuşkan hissederdi. Mutsuzlar, dertliler onun karşısından ferahlamış, rahatlamış olarak ayrılırlardı. Hatta kendi yaşamını gereksiz, anlamsız bularak, kendisinin her an yeri doldurulabilecek önemsiz bir kişi olduğuna inanan
biri bile, bütün bunları Momo'ya anlattığında, nasıldır bilinmez,konuşmasını bitirmeden söylediklerinin gerçek olmadığını, insanlar arasında onun da bir yeri olduğunu ve dünyada kendisinin de bir önemi bulunduğunu kavrardı.
