Çocuk ve Hayat
Çocuk insanlığın tohumu diye ekilir hayata her ne kadar hayat şartları zor olsa da. Oysa çocuk çok nazik ve kırılgan bir yapıdadır. Yetiştirilmesine baya zahmet ve ilgi ister. Hayat öyle midir? Hayat en vahşi hayvandan daha vahşidir yeri geldi mi karıncanın işittiği suyu bile düşünecek zarifliktedir. Böyle gelgitlerin olduğu bir ortamda çocuk
Hayal etmenin ve özgürlüğün kaynağı, başarının sırrı,
geçmiş deneyimlerin bilgisi ve hakikat arayışı okumaktan
geçmektedir. Okumak ve kitap gönülden gönüle yoldur.
Okumakla aralanır perdeler, açılır ufuklar, aydınlanır karanlıklar, çözülür sırlar, anlaşılır insanlar. Okumak, bizi cehaletin
karanlığından bilgeliğin felahına çıkarır. Yepyeni ufukları bize
açan kitaplarla kültürel mirasımızı ve başka dünyaları okuruz.
Her bir kitap yolculuğu ile zamanımızı ve dilimizi en doğru
şekilde kullanıp hayattan ve zamandan kazanmış oluruz.
Kitap, tarihi bağlamda bir hafıza, kültürel anlamda bir geleneğin tevarüsü, sanatsal bakımdan insanlığa bırakılan mirasın geleceğe taşınması, medeniyet açısından ise zamanı ve mekânı
belirleme unsurudur. Kitabı ve eseri olanlar insanlık tarihini yazarlar.
İlk çağlarda dahi taşlara, mağaralara yazan insanın amacı kendini ifade etmek ve
iz bırakmaktır. Gerek tahtalara, ağaçlara, derilere yazılı olsun gerekse iki kapak
arasında sahifelere yazılsın kitap, kültürel bir mirastır, toplumun hafızasıdır.
İlk emre muhatap olan insan, okur Yaratan Rabbi’nin adı ile kâinatı, kendini, Rabbini ve
kitabı. Bu yönüyle kitap vahiydir, hakikattir, dünya ve ahiret mutluluğunun rehberidir.
‘‘Eğitimi önemsiyoruz çünkü cehaletin düşmanıyız
