Ayn RAND "The Fountainhead/Hayatın Kaynağı” adlı kitabında objektivizm adına bencilliği savunmaktadır...Kitabın kahramanı Howard Roark, kendi idealleri uğruna yaşamayı amaç edinen, egoist, soğuk ve içine kapalı, gözüpek kişiliğiyle yaşama meydan okuyan, mimarlık mesleğini de buna uygun yerine getirmeye çalışan, modern proje tarzını savunan,
Homo Deus nedense Sapiens'e göre daha zor okuduğum bir kitap oldu. Yazar dine bakış açısı konusunda bu kitapta daha cesur ve radikal davranmış. Açıkçası her görüşü dine bağlaması çok hoşuma gitmedi. İnançlı kişiler için okuması zor bir kitap, ancak farklı görüşleri okumak hayata bakış açısını zenginleştirecektir diye düşünüyorum. Yazarın her görüşüne katılmasam da bilimsel verileri baz alması, dilinin sadeliği ile okunması gereken kitaplar. Bu kitapta özetle teknolojinin insanları esir alması ve hızlı teknolojik gelişmeler ile insan ırkının sonunu hazırlayarak tahtını yapay zekalara terk edeceği tezi savunuluyor. Bu tez ne kadar gerçekleşir bilemiyorum ama benim gibi teknolojiye hızlı geçiş yaşayan bir jenerasyon için etrafında kendisinden akıllı eşyaların olması zaman zaman ürkütücü olabiliyor. Teknoloji hastalıkların giderilmesi , eğitim gibi konularda birçok fayda sağlıyor. Öte yandan hayatımızı da hem karmaşıklaştırıyor hem de kolaylaştırıyor. Gerçekten yaman bir çelişki yaşıyoruz. Çocukken akıllı telefonları hayal bile edemezdik. Şimdi evden çıkmadan ilk önce telefonları kontrol eder hale geldik. Teknolojik aletler mi bizim efendimiz yoksa biz mi onların ? Kitabın sonu biraz havada kalmış geldi bana. Belki de bahse konu gelişmelerin şu an proje aşamasında olması ve kamuoyu ile pek paylaşılmamasındandır. Yaşayarak göreceğiz. Teknoloji beraberinde hız getiriyor ama mutluluk da getiriyormu ? Her iki kitapta çok tartışılacak konuları ele alıyor. Hayatı, geleceği sorgulatan kitaplar.
Oldukça akıcı, içinde bolca milliyetçi öge barındıran, edebi açıdan da tatmin eden, insanı gerçeklik ve hayâl ayrımında arafta bırakan şaheser. Atsız bu kitabında sadece romancılığını değil aynı zamanda şairliğini de ortaya koymuştur. Ki bu şiirler hiç de yabana atılacak cinsten değil. Aşk, askerlik, tasavvuf, hukuk, din, tarih, ahlak gibi konulara farklı bakış açısı getiren-her ne kadar çoğuna katılmasam da- ve bu bakış açısını psikolojik tahliller ile süsleyen Atsız "İşte roman budur!" dedirtiyor. Hatta öyle ki benim çok çok sevdiğim, her romanını ayrı bir heyecanla okuduğum Peyami Safanın psikolojik romanlarıyla kıran kırana yarışır zannımca.
Öncelikle Nietzsche'nin Böyle Buyurdu Zerdüşt kitabıyla eş zamanlı olarak okuduğum için, Montaigne ve Nietzsche arasında, insanlara öğütler verme açısından yakın bir benzerlik gördüğümü söylemeliyim. Elbette tarzları ve hiddetleri arasında fark olduğunu da belirtmeliyim.
Kıtapla ilgili görüşlerime geçmeden önce Montaigne'den biraz bahsetmem
İlber Ortaylı'yı televizyon sohbetlerinde fazlaca dinledim. Dergi ve Gazete röportajlarını bol bol takip ettim. Ama bugüne kadar hiçbir kitabını okumamıştım. Bazı fikirlerine ve duruşlarına katılmasam dahi, değer verdiğim bir tarihçidir. Ancak sözlü aktarımlarında fikirlerini ve bilgisini derli toplu ifade edemediğini ve günlük olayları tarih
376 syf.
5/10 puan verdi
·
Liked
Sanırım en uzun yorumum bu olacak :) Bir kitaptan bir şey öğrenebilmem benim için çok önemli. Birçok kitabımı da bu sebeple okurum. Ve belki yine bu sebepten klasik dram ve özellikle aşk hikayeleriyle dolu kitapları okumaktan sıkılırım. Bu kitaba da ön yargıyla yaklaşmıştım, yazar şimdiye kadar okumadığım birisiydi ve kitabı dram türündeydi. Ama
