Her dünyadan, her öteki dünyadan, her yaşamdan. Ben her gece ölüyorum. Her sabah yeniden canlanıyorum. Her yirmidört saatlik zaman dilimi hem ölüm hem yaşam aynı zamanda. En sonunda benim Ben’im ve benim Ben’im “Ben” olacaklar
Horozlar niçin sabah erkenden öterler?
Horozun sabah erkenden, gün doğarken ötmesinin, insanları uyandırma arzusu ile bir ilgisi yoktur. Onlar kendileri için öterler.
Aslında horozlar gün boyu öterler ama gün ağarırken ötmeleri daha kuvvetli, daha canlıdır. Ortalık da iyice sessiz olunca çok uzaklardan bile duyulabilir. Horozların ötüş
Sayfa 73 - AykırıKitabı okuyor
Günaydın 🌞
Öperek uyandırdım bu sabah ayrılığı.
Fırından yeni çıkan bekleyişler satın aldım.
Kırmızı mavi ekoseli yalnızlığımı serdim masaya.
Manzaraysa ayrılığa sıfır! İşte her şey hazır.
Acılarımla iki lafın belini kırdık.
Yokluğunda bir kuş sütü eksik.
Yalnızlığım ve ben; seni çok bekledik…
youtu.be/qUsE49lUQUY?si=...
SON DURAK İNMELİ
Zaten yine bilmeden gece olacak,
Sadece döndüğümü hatırlayarak bu yollardan.
Sabah silinecek hafızamdan,
Her gördüğüm insan,
Elbet anı bile olmayacak.
İşte şimdi unuttum,
Durduğum yerde zamanı.
Okumayan kaybeder, okuyan zaten kaybetmiştir.
Kurbağalara bakmaktan geliyorum, dedi Yakup
Bunu kendine üç kere söyledi
Onlar ki kalabalıktılar, kurbağalar
O kadar çoktular ki, doğrusu ben şaşırdım
Ben, yani Yakup, her türlü çagrılmanın olağan şekli
Daha hiç çağrılmadım
Biri olsun "Yakup!" diye seslenmedi hiç
Yakup!
Diye seslenmedi ki, dönüp arkama bakayım
Ve içimden durgun ve çürük
Beni bir kaç kez sollar geçer,
sabah ayazları ,kedi tüyleri ,işbaşı telaşları ,tıka basa dolu otobüsler ,narenciyeli etekler ,gümüş işlemeli yürekler ,kalpte yaz telaşı ,mihenk taşında demir eller ,kaçık çoraplı tenler, asma kilitli göz uçları,uzayan adımlar ve kısalan saatler.
sanki hep bir şeyleri kaçırdım; her şey üzerime
Aşk bir sudur, içmezsen ölürsün.
Sabah saatleri. Camın kenarındayız. Ben az gerideyim. Karanlığa eşlik ediyorum. O karşımda. Kirli sakallı yüzünün yarısı, hafiften günün ışığıyla sarıya boyanmış halde. Karanlıkla aydınlığın arasında kalmak zor gelmiş olmalı ki sonrasında yüzünün tamamını çevirdi. Göz kapakları kapandı sonra. Yüzünde, hayatın her anından zevk alıyorum; şükürler olsun imaji vardı. Melenkolik ve isyankar olduğunu unuttuğu ortadaydı.
Bunu düşününce istemsizce gülümsemişim. Bana neden sırıttığımı sorduğunda farketmiştim. Diyemedim onu sevdiğimi. Beni sevmediğini bilirken..
“Onu kalbimin bütün samimiyetiyle büyüttüm. O gelişti. Ben onu her sabah kalbimin öpücükleriyle şımartırdım.”
Kuşumdu yuvamdan uçtuKitabı okudu
