Cân verme gam-ı aşka ki, aşk âfet-i cândır
Aşk âfet-i cân olduğu meşhûr-ı cihândır
Yahşi görünür sûreti meh-veşlerin ammâ
Yahşi nazar ettikte ser-encâmı yamandır
Aşk içre azâb olduğun andan bilürem kim
Her kimse ki âşıktır; işi âh u figândır
Yâd etme kara gözlülerin merdüm-i çeşmin
Merdüm deyip aldanma ki, içtikleri kandır
Ger derse Fuzûlî ki; “güzellerde vefâ var”
Aldanma ki şâir sözü elbette yalandır.