Her şey
- Belki de hiçbiri doğru değildi. Belki hiçbir şeyin bir anlamı yoktu. Her şey çok daha farklı gelişebilirdi. Bunlar belki de sadece anlamlarını kavramak için bir olaydan diğerine çizdiğim çizgilerdi.
Sayfa 170 - "Askerler elbette,” dedi Shmuel sanki bu, dünyadaki en doğal şeymiş gibi. “Sonra bir gün her şey değişmeye başladı,” diye devam etli.
“Okuldan eve geldiğimde annem özel bir kumaştan hepimiz için kol bantları yapıyor, her birinin üstüne de yıldız çiziyordu. Bunun gibi...” - Ama sabah olunca her şey hep daha iyi olur
- Burada bir ben var. Belki de bana benzemek isteyen birisi. Kafamın içinde her şey bir arada. Çocukluğum.Taşra. Erkekler. Sıkıntı. Ama kafam bomboş. Hiç bu kadar yalnız ve rahat olmamıştım. Bomboş.
- Kimseyi değiştiremezsin hayatta.
Ve kimse için de değişmemelisin.
Kimliğini kaybettiğin an, yaşamını çöpe attın demektir.
İstemediğin sürece, hiçbir şey için ödün vermeyeceksin.
Çünkü gün gelir, verecek hiçbir şeyin kalmaz.
Her şeyi sen istediğin için yapacaksın,
başkası senden istediği için değil.
Ve sen, sen olarak kaldığın sürece senin yanında olanlar
da mutlu olacaktır.
Bırak hayatına eşlik etmek isteyenler gelsin seninle.
Yolun bitimine kadar gelmeleri şart değil.
Herkesin gidebileceği bir yol vardır.
Sen yeter ki, yanında yer almayı bil.
Ne sen kimse için mecburi istikametsin,
ne de bir başkası senin için...
Seninle gelmek isteyenleri yanına al.
Belki beraber daha çok şey katabilirsiniz bu hayata.
Yanındaki seni mutlu ettiği sürece kalsın hayatında, zorlama kendini.
Hayat rahat ve anlayışlı insanlarla
Ve hayat hak ettiği gibi yaşandığında güzel...
Ve unutma; aynı dili konuşanlar değil
aynı duyguyu paylaşanlar anlaşabilir... - “İşte böyle...İnsan acıyı tattıkça sevecenliği daha çok arar...Ama köhnemiş erdemlerimizin duvarları arasına sıkışan,birbirimize tepeden bakan bizler bunu anlayamıyoruz.Çok ahmahça,çok acı sonuçlar doğuruyor bu anlayışsızlık.Diyoruz ki,düşkün insanlar!..Ne demektir bu?.. Onlar da bizler gibi aynı kemikten,aynı kandan,aynı etten ve sinirden yapılmışlardır.Her şeyden önce insandırlar...Yüzyıllardır işitip dururuz bu ‘düşkün insanlar’sözünü.Ne saçma şey!Asıl düşkün bizleriz! Hem de adamakıllı düşkün!..Kendini beğenmişliğin,mutsuz insanlara tepeden bakmanın uçurumuna düşmüşüz...O insanlar ki tek eksikleri bizden daha az kurnaz olmaları ve kendilerine iyi insan süsü vermeyi daha az becerebilmeleridir...Neyse...Bırakalım bunları ... Bu sözler o kadar çok söylendi ki,insan bir daha tekrarlamaya utanıyor!..”
- Aklına Nana'nın bir keresinde söylediği şey geldi;
Her bir kar tanesinin, dünyanın bir yerinde haksızlığa uğrayan bir kadının ağzından dökülen bir ah olduğunu.
Bütün bu iç geçirmeler gökyüzüne yükseliyor, bulutlar halinde toplanıyor, sonra minicik parçalara bölünüp sessizce aşağıya, insanların üstüne yağıyordu.
Bizim gibi kadınların neler çektiğinin göstergesi, demişti. Başımıza gelen her şeye nasıl sessizce katlandığımızın...
Sayfa 107 - Midi kitap
156 okunma
3.140 okunma
639 okunma
562 okunma
239 okunma
5.449 okunma
12.964 okunma
10.160 okunma
1.983 okunma
6.343 okunma
