This text has been automatically translated from Turkish. Show Original
Sometimes I can't understand; How can someone else love and love him too, when I alone love him so sincerely and so fully, when I see and know nothing but him, when I have no existence other than him?
Werther says, "I have so many things, but without him, everything turns into nothing," and in his own way, he associates nothingness with being away from his one and only Lotte. So much so that not even seeing him for a day or even a second drives him crazy.
The book consists entirely of cross-sectional letters written to Werther's close friend Wilhel, who committed suicide, and we, who read these letters as a whole in Werther's voice, witness this painful love, sometimes with sadness and sometimes with fear.
While I will not recommend the book to people who have broken up with their loved ones and are caught up in unrequited love, I would like very emotional people to start this book knowing that their feelings will be turned upside down in many pages. I believe that just as the book caused many suicides at the time, it continues to have this effect today and that in some pages it has the effect of increasing our belief that death is a salvation.
“O my Father in heaven, if I come, will you drive me away?”
Finally, my dear Werther, I have experienced the whole life with you, how a love can kill, how it can fade such a beautiful youth. You have become one of the rare characters whose pain I want to share, welcome...
·
Not rated
İnsan kör geçer yaşam yollarından !!
İçimizi kemiren yıkım, insanın iliğine işlemiş olan acımasızlıktır, tümümüz, bu zehirle can vereceğiz.
..
İnsan kör geçer yaşam yollarından. Çevremizde bulunan korkunç yoksulluğun ne kadar azını görüyoruz aslında!
Körlük, zamanı ve mekânı alt etmeye yarayan bir silahtır; varlığımız tek dayanağını duyularımızla, gerek yapıları, gerekse kapsamları
Memlekette bir iş tutmaya görsün hemen herkes aynı şeyleri yapmaya başlıyor. Çiğ köfteci, lokmacı, kahveci mi tuttu? Hurraaa... Mafya, aşiret, dram dizileri mi tuttu? Hurraaa...
Neredeyse her şey böyleyken bu kervana Gülseren Budayıcıoğlu'nun kitaplarından uyarlanan diziler de katıldı. Umarım kitaplardaki öğretici yan dizilerde de vardır ve özellikle anne babaların çocuklarına yaklaşım tarzında bir farkındalık oluşturur.
Kitap çok güzeldi. Hoşuma gitmeyen tek şey güzellik olgusunun bu kadar çok vurgulanıp kitabın yan karakteri haline getirilmesi.
"Kendim için fazla büyüğüm ben" Chardonne
Önce kısacık kendi gözümden yazarı anlatmak isterim. Hani bazı büyük yazarlar, eserlerinden ziyade karakterlerinden dolayı sevilirler ya, bu adam benim için öyle. Camus’nün 'saçma felsefesi'nde ve 'başkaldırma felsefesi'nde yoksulluk içinde geçen çocukluk yıllarının etkisini de hiçe sayamam. Varoluşçu olduğunu kabul etmese bile yaşamın yaşamaya değer olduğunu savunmaktan vazgeçmediği, hatta intiharın çözüm yöntemi olarak görülemeyeceğini söyleyerek, bir zamanlar yakın dostu olan Sartre ile fikir ayrılığına düştüğü de bir gerçek. (Dostluklarının son bulmasında aynı kadınla aşk yaşamalarının etkisini saymıyorum o başka bir günün konusu olsun) Gelelim bana her sayfasında “İnsan ne ise o mudur? Olması mümkün müdür? Ya da bir ideale varmaya çalışıyorsa, şu an nerededir?” diye sorduran bu şahane kitaba… Kitabı okumayanların bile ismine aşina olduğunu tahmin ettiğim ana karakter Jean Baptise Clamence, kendi yaşamını paylaşıyor bizimle. Varoluşuyla değil de rol yeteneğiyle zevk aldığından bahsediyor hayattan, iki yüzlülüğümüzü, bencilliğimizi, Proust’vari kıskançlığımızı yüzümüze vuruyor. Kendini hem ustalıkla suçluyor hem bu suçlardan aynı ustalıkta aklıyor benliğini. Hepimiz biraz böyle değil miyiz? Gerçeği aradığımızı söylerken koşar adım uzaklaştığımız tek şey salt gerçek değil mi? Uzatmak istemiyorum, henüz okumadıysanız lütfen bir an önce okuyun çünkü ben ne söylesem eksik kalır acı ve bilinçlenme bireyseldir.
Önerilecek bir eser
Kitap okumayı seven ya da sevmeyen herkesin okuması gerektiğini düşündüğüm muhteşem bir eser. Bulunduğumuz çağda, her şey çok kolay ve elimizin altında buna rağmen çoğu şeyden mahrum bırakabiliyoruz kendimizi. Yaşadığımız yerde kütüphaneler varken elimizi uzatma mesafesi kadar uzak olan kitaplara adım atmazken, vakti zamanında halk, kitap okusun diye elinden gelenin de fazlasını yapmaya çalışan paha biçilmez bir adamı okuyoruz bu eserde.
Şimdiden keyifli okumalar.
(Alıntı)
2-İnce Memed
Dağlara atını süren İnce Memed'in üçüncü yılın sonunda yolu Koca Osman'ın köyü Vayvay köyüne düşer. Karşısında İnce Memed'i gören Koca Osman şaşkındır." Vay! Şahinim gelmiş, hoş gelmiş, "deyip İnce Memed'i bağrına basar.
Ona soluk bile aldırmadan, İnce Memed'e Vayvaylı köyünün dertlerini bir bir
