Sanat tüm devrimlerin en son hedeflerini temsil eder: bireyin özgürlük ve mutluluğu.
Yapılmış olan geri alınamaz; geçmiş olan yeniden yakalanamaz.
Ölüm geçmiş şeylerin son anımsanışıdır. Vazgeçilen tüm olanakların, söylenebilecek olan ve söylenmeyen herşeyin, gösterilmeyen her tavrın, her sevecenliğin son anımsanışı.
Devrim yaşam uğrunadır, ölüm değil.
Bir çorbanın sergilenmesi onu üreten işçinin yaşamı konusunda hiçbir şey iletmez, ne de tüketicinin yaşamı konusunda.
Faust'ta mutlu son yalnızca ve yalnızca göktedir ve büyük komedi yasaklamaya çalıştığı trajediden kendini kurtaramaz.
Sanat yapıtında biçim içerik olur ve içerik biçim olur.
Sanat emekten nitel olarak ayrı bir üretici güçtür.
Ve sömürülen sınıflar, "halk" varolan güçlere ne denli yenik düşerse, sanat "halk" tan o denli yabancılaşacaktır.