Saraydakiler Mutlu Prens derlerdi bana, gerçekten de mutluydum, zevk içinde yaşamak mutluluksa. Öyle yaşadım öyle öldüm. Sonra da ben öldükten sonra heykelimi buraya böyle yükseğe diktiler; şehrimin bütün çirkinliğini, şehrimdeki bütün yoksulluğu görebileyim diye ve kalbim kurşundan da olsa ağlamamak elimden gelmiyor.