SENİNLE KAVGAM BİTTİ
Ne düşünmeli şimdi. Saat sabaha varmışken. Seni mi? Yok hayır. Seni attım artık fikrimden biliyorsun. Sensiz kuruyorum artık hayalleri. Geçmişin acısıyla seninle tekrar olabilir mi sanıyorum. Ah! Aptal kafam... Sandım bir zaman evet. Ama yanılmışım işte. Artık sanmıyorum. Herkes yanılır bilirsin. Sen de yanılmışsındır çoğu kez. Bensiz yanılgılar... Yenilgiler. Ömrünün ufacık bir kısmındaydım bilemem. Seni gerçekten tanıdım mı onu da bilmiyorum. Elbet bu konuda da yanılmışımdır. Ama olsun. Sen beni gerçekten tanıdın mı? İşte o kesininden hayır. Seninle tekrar olamayacağının kabullenişinin bir rahatlaması var bu sabah içimde. Oh olsun mu? Olsun. Bitti. Bitti. Evet. Anlayacağın; “Yıkıldı yolunu bekleyen şehir... Şimdi gelsen de bir... Gelmesen de bir...”
Herkes iyi olanı veya iyi olduğunu düşündüğü şeyi sever ama neyin iyi olduğu konusunda yanılır.
"İyi ve kötü konusunda herkes 'bilirkişi' olduğuna inanır ve yanılır."
Sayfa 192 - Tutku Yayınevi – 1. Baskı ~ Mart 2012, ANKARAKitabı okudu
Herkes yanılır. Hayat doğrularla yanlışlardan oluşur. Neyin doğru olduğunu sadece yanlış yaparak öğrenebiliriz. Yanlış yapmak zayıflık ve aptallık sayılmaz, ama yanlış yapmayı sürdürmek böyle sayılır.
Sayfa 60Kitabı okudu
Herkes yanılır. Hayat doğrularla yanlışlardan oluşur. Neyin doğru olduğunu sadece yanlış yaparak öğrenebiliriz. Yanlış yapmak zayıflık ve aptallık sayılmaz, ama yanlış yapmayı sürdürmek böyle sayılır
Ne Facebook'ta, ne Twitter'da, ne İnstagram'da ve ne de 1000kitap'ta... Ne kitap okuyanlar arasında ve ne de diğerleri arasında... Hele ki reelde asla... Arkadaş, gerçekten de şöyle bir felsefik, psikolojik, sosyolojik veya edebi... Arkadaş kimse mi olmaz tartışabilecek, konuşabilecek... Herkes neden kendi dünyasında? Neden kimse kimseyi görmüyor
...Herkes yanılır. Hayat doğrularla yanlışlardan oluşur. Neyin doğru olduğunu sadece yanlış yaparak öğrenebiliriz. Yanlış yapmak zayıflık ve aptallık sayılmaz,
ama yanlış yapmayı sürdürmek böyle sayılır...
Gülmenin sonu ağlamaktır… Vuslatın sonu hicran… Yazın sonu hazan… İkbalin sonu zeval… Hayatın sonu ölüm!
Korkma, sen Türksün! Türkler hiçbir zaman, hiçbir yerde, hiçbir şeyden korkmazlar.
“Hayat, hiç perdesi kapanmayan bir sahne...”
"Ben korkmuyorum, fakat vücudum korkuyor.!"
“Geçme namerd köprüsünden, kopartsın su seni!
Gelecek konusunda, herkes yanılır. İnsan ancak şimdiki andan emin olabilir. Ama gerçekten doğru mu? İnsan şimdiki zamanı gerçekten tanıyabilir mi? Onu yargılayacak yeteneği var mıdır? Elbette ki hayır. Çünkü, geleceği bilemeyen biri, şimdiki zamanın anlamına nasıl varacaktır?
Herkes yanılır. Hayat doğrularla yanlışlardan oluşur. Neyin doğru olduğunu sadece yanlış yaparak öğrenebiliriz. Yanlış yapmak zayıflık ve aptallık sayılmaz, ama yanlış yapmayı sürdürmek böyle sayılır.
Sayfa 60Kitabı okudu