Zira o gizli bir nedenden ötürü sık sık gözyaşı döküyor.
Ve artık daha az cüretle iltifat ediyor ve nadiren öpüyor.
Ve beni “benim” diye çekingen bir sesle çağırıyor.
Sonra yine ben merdivenleri çıkarak, yüce Diana’nın tapınağına geri
dönüyorum.
-Hangi yer buradan daha güvenli olabilirdi ki?-
Orada ayaklarımın dibine üzerinde şu şiir yazılı bir elma yuvarlandı: -
Ah akılsız ben! Az kalsın şimdi de sana yemin ediyordum!
Dadım onu yerden kaldırdı ve merakla bana “oku” dedi.
Ve senin tuzağını okudum, ey büyük ozan.
“Evlilik” kelimesi dile vurulunca, utandım, aklım karıştı,
yanaklarımın tümüyle kıpkırmızı kesildiğini hissettim,
ve gözlerimi çakılmışçasına önüme eğdim,
senin niyetlerine köle edilmiş gözlerimi!
Şimdi bana söyle ve her zamanki alışkanlığınla beni kandırmaya kalkma;
bana böyle aşkınla zarar veren sen kim bilir nefretinle neler yaparsın?
Görünürde hiçbir sebep olmadığı halde hastalık yakama yapışmış durumda
ve bitkinim, hiçbir doktordan yardım alamıyorum.
Sana bu mektubu ne büyük güçlükle yazdığımı
Ve sararıp solmuş bedenimin ancak uyurken nasıl güçbela huzur bulduğunu
tahmin bile edemezsin.
Seni görür görmez, belki fark etmişsindir,
gözlerim bedenine takılıp öylece kalakaldım
ve büyük bir hayranlıkla seni seyrederken, -kuşkusuz bu çılgınlığın bir işareti-
üstüme giydiğim şey omuzlarımdan kayıp yere düştü:
O an, nasıldır bilmem, bir elma yuvarlanıp geldi,
akıllıca yazılmış kışkırtıcı sözler taşıyan bir elma:
Ki o sözler Diana’nın kutsal varlığı önünde okunduğunda
senin yemininin kutsal bir şahitlikle bağlandığını gösteriyor.
Bu yazılanların ne anlama geldiği niye inkar edilsin ki?
O zaman sana okunmuş olan o sözleri şimdi de tekrarla.
O zaman (annen) şöyle diyecek:
“Lütfen, iyi tanrılar seni kime bağladılarsa onunla evlen, yalvarırım:
Seni kime söz verdilerse, o kişi benim damadım olacak;
Onu biz de seveceğiz, tıpkı Diana’nın sevdiği gibi.”
Eğer o gerçekten bir anneyse böyle diyecektir
Eğer sevdiğin şeye sahip olmayı istemek kurnazlık demekse,
Varsın bu işin adı hile olsun ve varsın bana hilekar desinler!