Yine gecenin karanlığında bir başıma içimde ki sessiz, huysuz, bir şey hissetmeyen umutlarımla başbaşa kalmışım belki de olmayan birşeyleri peşine düşmüşüm sessizlik devam ederken uykuya dalmışım her şeyin gözümün önüne gelir gerçekmiş gibi gözlerin, kaşların, gamzelerin ve gülüşün en güzeli de bakışlarınını derinliğine dalmışken ayaz gecenin gök gürültüsüne uyanınca herşeyin rüyadan ibaret olduğunu öğrenince yokluğunu hissetmiştim o zaman başlamıştı hayel perestliğim...