Hey CESUR yeni Dünya!
Son 100 hatta 50 sayfaya gelene kadar kitap hakkında kanaat getirdiğim fikir kitabın çok abartılarak övüldüğü idi.Fakat Mustafa Mond'un adeta bir yalvaç gibi hayatı genel anlamda özetlemesi, betimlemeleri ve hayat hakkındaki tavsiyeleri, önerileri ve dahi yol göstermeleri; kitabın diğer bir ana karakteri Vahşi'nin bunlara reaksiyonu kitaba gerçekten tat, bir bakıma da eşsizlik katmış.
Kitapta En çok beğendiğim ifade ise "Mutluluk öyle ulu bir şey değildir." sözü oldu. Bu minvalde Mark Twain'in "Akıl sağlığı ile mutluluk, imkansız bir kombinasyondur." özlü sözünü de bana anımsatması "Hey Cesur Yeni Dünya" kitabını iyi ki okumuşum dedirtti.
Şahsi fikrim odur ki bu kitap 1. sayfadan (Önsöz-Sonsöz de dahil) son sayfasına kadar iyi okunmalı! Bakın bakalım hayatta bazı olgularda yozlaşmalar hakikaten yazarın bu kitabı yazdığı tarihten bugüne kadar tahakkuk etmiş mi?
Bu eseri ortaokulda okumuştum ilk. Eserin karanlık, iç bunaltan atmosferini hissedebilmiştim, hayalimde canlanıyordu kuluçka merkezleri, alfalar, betalar... Sonra Fahrenheit 451 i okurken tekrar aklıma geldi "Hey cesur yeni dünya ki içinde böyle insanlar var". Tekrar okumaya başladım seneler sonra hayallerim kitabın çevrelediği
•"Hey cesur yeni dünya! Hey cesur yeni dünya ki içinde böyle insanlar var!"
•Miranda, Shakespear'in Fırtına adlı eserinde deniz kazası geçirip sahile vuran saray mensuplarını gördüğünde söyler bu sözü; Vahşi ise kendi boşluklarında özgür ve mutlu olduklarını düşünen, acıyı bilmeyen insanları görünce...
• Kitap bir çeşit karanlık
"Hey cesur yeni dünya," diye tekrarladı. " Hey cesur yeni dünya ki içinde böyle insanlar var. Hemen işe koyulalım." Incelemeye vahşi olarak görülen John un sözüyle başlamak istiyorum. O kadar etkileyici bir kitap ki hiç bitmemesini istedim. Sizin de kesinlikle okumanız gereken bir kitap diye düşünüyorum.
Kısaca anlatmak gerekirse kitap dystopia (kara ütopya) yı anlatıyor. Herkesin herkese ait olduğu, kuluçkadan insanların üretildiği, aile din, gibi ifadelerin yer almadığı, 100 den fazla ikizin olduğu ve bunların hepsinin birbirine benzediği, insanların sağlıklı doğup hiç yaslanmadan öldüğü, acılardan kurtulmak için hapların kullanıldığı, insanların her şeye karşı şartlandırıldığı, sevginin, ait olmanın olmadığı bir dünya anlatılıyor bu kitapta.
Aslında yazar bu kitabı yazarken ilerde olması muhtemel bir dünyayı anlatmak istemiştir bize. Teknolojinin hüküm sürdüğü insanların hiç çalışmadan keyif sürdüğü, istenilen kitapların okutulup istenmeyenlerin saklandığı, uykudayken bazı şeylerin isitilerek öğretildigi, insanların aktif olmak yerine sürekli pasif durumda olduğu bir dünya işte cesur yeni dünya.
Kitabı okurken şu an bizim de cesur yeni dünyada meydana gelen birçok şeyi yaptığımızı ve bunlara karşı koşullandırılmış olduğumuzu farkettim. Günümüzde de birçok insan acılardan kurtulmak için hapları tüketiyor. Bazı kitaplar okutulurken, bazı kitaplar ise yasaklanıyor. Ayrıca aile kurmak da artık eskisi gibi olmaktan çıktı. Aile sevgisi gittikçe azalıyor. Umarım biz de cesur yeni dünyaya yol almaktan vazgeçip kendi dünyamızda yaşamaya devam ederiz.