sema
@heyimsem
kız kovboy pollyanna
Öğrenci
lisans
İstanbul
10 February
6 reader point
Joined on February 2023
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
"Bazı şeyleri yaşarken, bazılarını da öldükten sonra anlayacağız. Ama bunun ne zaman olduğu gerçekten önemli değil .Önemli olan tüm acıların ve üzüntülerin bir anlamı olması."
Sayfa 72Kitabı okudu
Bakış açısı ..
Pazartesi hep en sevdiğim gün olmuştur.
Yeniden başlama fırsatıdır.
Geçmiş hatalarınızın tamamen silinmediği ama yalnızca tozunun kaldığı yeni bir sayfadır.
Reader Follow Recommendations
Her bir satırını çizmek istediğiniz , bir kitap benim duygularıma nasıl ayna olabilir dediğiniz o kitap ?
Her hikâyenin en az iki farklı yüzü vardır:
Seninki ve benimki.
Bizimki ve onlarınki.
Erkeğinki ve kadınınki.
Yani biri hep yalan söyler.
"Gezegende yedi milyardan fazla insan varken her nasılsa bütün hayatını yapayalnız hissederek geçirmeyi başarmış biriyim."
İnsanlar yüzümü tanıyabilir, hatta adımı da bilebilirler ama gerçek beni asla tanımayacaklar.
%14 (50/344)
256 syf.
6/10 puan verdi
·
Read in 11 days
..toplumsal yaşamın özünün kişiler hakkında olabildiğince çok şey öğrenmek olduğu, kadınların davranışları üzerinde sürekli ve doğal bir gözetim uygulandığı bir dönemde ve küçük bir kasabada "gençliğinin tadını çıkarma" isteği ile "parmakla gösterilme" kaygısı arasında kalmak işten bile değilmiş.
64 syf.
9/10 puan verdi
Yaşamımın yıllarını bir yol boyunca sıralanmış, birbirine tellerle bağlı, telefon direkleri gibi hayal ediyordum. Bir, iki, üç... on dokuz telefon direği sayabiliyordum, ama sonra teller boşlukta sallanıyor ve ne kadar çabalarsam çabalayayım, on dokuzuncudan sonra bir tek direk bile göremiyordum.
"Eğer iki karşıt şeyi aynı anda istemek nevrotiklikse ben tepeden tırnağa nevrotiğim. Hayatımın geri kalan kısmını karşıt şeylerin birinden öbürüne uçmakla geçireceğim."
Buddy elini elimin üzerine koydu.
"Bırak ben de seninle uçayım."
Hayatta en son istediğim şey sonsuz güvenceye kavuşmak ve okların atıldığı yay olmaktı. Ben değişiklik ve heyecan istiyordum. Dört Temmuz bayramındaki havai fişeklerden fışkıran rengarenk kıvılcımlar gibi her yöne atılmak istiyordum.
Kendi mantığımın garip evrenine dönebilmek için satranç tahtasının üzerinde ayak izlerimi takip etmek zorundayım.
Sessizlik bunaltıyordu beni.Sessizliğin sessizliği değildi bu.Benim kendi sessizliğimdi.