Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Büyük aşktan korkan küçük adam.
Ayfer Tunç' un kalemiyle tanıştığım ilk kitap oldu. Kitabın yazılış stilide ilk kez karşılaşmış olduğum bir stildi. Kitabın sol sayfalarında Ekmel' in, sağ sayfalarında ise Derya' nın günlüğünü anlatmakta. Yazarın yazma stiline alışmam ilk sayfalarda zor olsada ilerleyen sayfalarda yani Ekmel ve Derya' nın kaderlerinin birleştiği noktadan sonra çok sevdiğimi söylemeliyim. Yazar karakterlerin psikolojilerini, duygularını, hissetiklerini çok ustaca anlamakta ve analiz etmektedir. Özellikle Suzan karakteri insanın içini parçalıyor. O çaresizlik ve koşulsuz sevgi... Kitapta en çok sinir bozucu şey ise Derya' nın abisinin korkaklığı. Suzan' nın sevgisinin altında ezilişi ve o sevgiye hiç bir zaman layık olmayışı... Aslında çoğumuz Suzanız. Suzan karakterinin bu kadar beni üzmesinin sebebi belki budur....
Merhaba. Trevanian'ın okuduğum üçüncü kitap oldu. Yazarın tarzını ve zekice kurguladığı olay örgüsüne hayran kaldım yine. Daha öncesinde birkaç yorum okumuştum ve karışık zor bir okuma olduğu yazılmış. O yüzden biraz çekinerek başladım ama hiç de öyle olmadığını gördüm. Hem akıcı hem de keyifli bir okuma oldu.
Nicholai Hell, Yarı Rus, yarı
Öldürdünüz adamı, göz göre göre öldürdünüz. Susuz kalmış ama ev ahalisinin ilgisinden ve duyarlılığından uzak, yanından her gün geçilen ama hiç görülmeyen bir oda bitkisi gibi sorumsuzca soldurdunuz. Herşeyini verdiği halde, biraz sevgiyi, biraz saygıyı çok gördünuz.
Gözleri yeni açılan, çaresizliğin ve kararsızlığın kıskacında debelenen bir insan böceğinin hikayesi...
Çok etkileyici dili ve psikolojio derinliğiyle harika bir eser.
Tüm babaların, annelerin ve evlatların okuması gerekir diye düşünüyorum.
Kitapla kalın...
304 syf.
10/10 puan verdi
Uzun zamandır hatta muhtemelen hiç bu kadar hoşuma giden bu türde bir kitap okuduğumu sanmıyorum. Her şey o kadar tatlı ve samimi ilerliyor ki. Karakterlerin arasındaki ilişki, diyaloglar samimiyetleri,… Her şey olabilecek en ideal ölçüde ayarlanıp bir araya getirilmişti. Kitapta bir sürü film müziği olması ve bunların kitapla o kadar iç içe
Sunu soylemeliyim ki bu zamana kadar hic devam kitaplari okumadim. Bu benim icin bir ilkti cunku dili gercekten cok akiciydi. Basladiktan sonra elimden hic birakmak istemedim. Gercekten kitabi zevk alarak okudum gayet guzeldi. En sevdigim yerler ise ters koseleriydi. Bolumler kisaydi tam olarak cerezlik bir kitap.
Dedigim gibi bu kitap kotu degil ama ilk kitaba kiyasla daha az begendim. Okuyacaklara iyi okumalar dilerim.
Yürüdüm yürüdüm bir yere varamadım
Yazarın bu kitabına başlamadan önce izlediğim bir kaç filmde yazarın kitaplarından alıntılar, direkt olarak kitaplarının görsellerini görmem sonucunda pozitif bir önyargıyla okuma sürecine başladım. Maalesef beni hiç içine alamayacak bir kitap olduğunu ilk sayfalarda anlamaya başladım. Kısacık bir kitap olmasına rağmen yarıda bıraktığım ikinci kitap oldu. Bitirmek için 10-15 sayfa kadar kalmışken şuanda bu kitabı elimden bırakmamın bir kitabı daha bitirmiş olduğumda yaşadığım hazdan daha yüksek mertebede olduğunu hissettiğim gibi bıraktım.
Yazarın hayatına bakınca birden fazla düşünürün, yazarın hayatına etki etmiş olduğunu gördüm. Ama bu kitap özelinde altı çizilecek bir kaç cümleden başka etkilenecek bir şey bulamadım. Doğada vakit geçirmeyi seven, yalnızlıktan, hatırı sayılır yabanilikten hoşnut olan bir insan olarak yabanıl hayatın bu kadar romantize edilmesi düşüncesiyle ortak bir bağ yakalayamadım. Doğada olmak, onu hissetmek, yolumuzu kaybetmemize sebep olacak sıklıktaki ormanlarda yürümek erdemdir gerisi boştur gibi bir anlatım benim için çok yüzeysel kaldı.
Kitabın konusu gibi karmaşık bir inceleme
Kitap o kadar farklı ki yani nereye çeksem oraya gelecek gibi ama gelmeyecek gibi de… Kurgusu bir kere diğer fantastik kitaplara hiç benzemiyor. Farklı bir konusu ve konuyu kapsayan değişik kartlar var…
Zamanında kralın biri kötü bir anlaşma yapmış ve krallığını sise mahkum etmiş (diğer bir adı ile Ormanın Ruhu). Bu sise bulaşırsanız nanay… ölmüyorsun ama “keşke ölseydim be” diyorsun. Sis size değişik bir güç bahşediyor. Sise bulaşan insanlara “yozlaşmış” deniyor lakin bazıları bunu demek yerine daha kibarca “enfekte” olmuş demeyi de tercih edebiliyor.
Sihir var, yok değil fakat insanlar sihirlerini kartlar vesilesiyle gerçekleştiriyor. Siyah At, Kâbus, Ayna, Peygamber vs. (Daha aklıma gelmeyenler de var) gibi kartlar var ve bunların hepsinin sihri de birbirinden çok farklı. Hatta karta üç kere dokununca o kartın sihrini kullanmaya başlıyorsunuz. Evet sanki kıraathanede dayılarla pişti oynuyormuşsunuz gibi de düşünebilirsiniz.
Kitabı okurken ilk başlarda hayal kurmakta sıkıntı yaşasam da, sonradan içine fırt diye çekiliverdim. Karakterler harikaydı. Yazar korkularını, heyecanlarını ve mutluluklarını o kadar güzel işlemiş ki okurken size yapmacık gelmiyor. Ben genel olarak çok beğendim ikincisi çıkınca da alır okurum.
Kitap yorumum
BAŞKA
Başka kitabının yorumuyla sizlerleyim. Kitap çok durağan ilerlediği için okurken epey zorlandım. Birkaç defa başlayıp bıraktım. Ancak her başlamam da kitaba karşı negatif bir his oluştu. Kitabı yarım bırakmak zorunda kaldım. Sizler için sadece beğendiğim birkaç alıntıyı aşağıya yazıyorum.
#kitaptanalıntılar
"Gerçeğin darbesi, yalanın şefkatinden yeğdir derler ya! Hiç de öyle olmamıştı."
"Gerçek dostlar hayatta sahip olduğumuz en güzel hediyelerdir."
"Kimsesizliğimin kimsesiydi gölgem. Kitap gibi sessiz, ayna gibi bilge..."
"Düşünce köşeyi dönene kadar, söylenti türü tamamlar derler."
"Yılların kahrını çeken insan mı yoksa kahrını çeken yıllar mı?"
"Kalpte fay yok ama en çok deprem orada olur..."
"Hayatta biriktirilen ölecek en büyük servet, değerli insanlar biriktirmektir."
Kitapla kalın dostlar
#kitapyorumu #yarımkalankitap #bookstagram #kesfet #başka #turgutülgezer #izbırakankalemleryayınları #sayfa272
Kitabın edebi yönünü eleştirmiyorum ama anlattığı hikayeyi beğenmedim. Keşke bu kitabı okumasaydım dedim hatta. Savaş, kan revan parçalanmış bedenler ve bunların ayrıntıları hiç ilgimi çekmiyor ve hatta beni çok rahatsız ediyor. Tolstoy'un anlattığı olaylar o kadar gerçek canlanıyor ki zihnimde her seferinde... çünkü olayları tek bir kişinin ağzından değil dışarıdan meçhul bir kişinin ağzından farklı farklı kişilerin durumlarıyla anlatıyor. Gerçek hayattaki gereksiz, can sıkıcı ayrıntılar dahi kitaplarında uzun uzun var. Tabii hikayeler bir bütünlük içinde oluyor ve sanki bir film izlemiş gibi oluyorsunuz. Dediğim gibi savaş ve kanlı sahneler beni rahatsız ediyor yoksa bu kitap bir Tolstoy romanı; tasvirleri ve duygu durum anlatımları çok etkileyici. Filmlerdeki kötü karakterlere saldıran insanlar gibi ben de bu hikayeye saldırdım sanırım, kötü etkiledi beni.
Ruhlar da kirlenir!
Mutluluk nedir? Başarı, eğlence,zenginlik, daha fazlasına ya da her istediğine sahip olmak mıdır?
Sevinç, neşe gibi kavramlarla aynı anlamı mı ifade eder?
Aslında hiç biri değildir. Mutluluk kendi içimize dönmek, kendimizi dinlemek, olumlu bakmak, olumlu görmektir... Sağlıklı bir bakış açısı geliştimektir.
Kitap mutluluk üzerine etraflıca düşünmemizi sağlayacak şekilde çok farklı durumlara değinilerek yazılmış. Mutluluğu farklı şekillerde elde etmek isteyen insanlardan, mutluluğu arayan ve bunun için yollara düşen bir yazardan vs. bahsedilen kısa ve anlaşılır bölümlerden oluşuyor.
Felsefi derinliği olmayan, okuyucuyu yormayan etkili bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Ruhumuzun ihtiyaçlarından bahsedilen kısımda ayrıca hoşuma giden ve üzerinde uzunca düşündüğüm bir kısımdı.
"Ya ruhumuz? Hiç düşündük mü ruhumuzun ihtiyaçları nedir, ruhumda kirlenir mi, diye?"
Özellikle bu cümle beni oldukça etkiledi. Gerçekten de ruh ve bedenin bir bütün olduğunu zaman zaman aklımızdan çıkarıyoruz. Kendi içimizde bir koordinasyon sağlayamıyoruz bu sebeple.
Mutlu olmaya giden yolda atılan en büyük adımlardan biri de bu dengeyi sağlamak sanırım.
Mutluluk üzerine yapılmış olan bilimsel çalışmalara da yer verilen kitapta ruh ve beden bütünlüğünün önemli etkisini daha iyi anlıyoruz.
Mutluluğa giden yolu daha yakından tanımak isteyen arkadaşlarıma kitabı okumalarını tavsiye ediyorum.
·
Puan vermedi
Arkadaşımın kitabıydı birazını okudum yarıda bıraktım.
Öncellikle bacımız 1 kere ! bir kere gördüğü beyefendiye hiç tanımadan etmeden in mi cin mi bilmeden laak diye aşık oluyor. Sonrasında adamın karşısına çıkıp sen uzun zamandır benim kalbimdesin tarzı bir şey diyo. Ne cesaret ben olsam deli der diye demezdim mesela ama neyse ki adamda kıza takıntılıymış. Adam önce biz birlikte olamayız farklı kültürdeniz diye bıdı bıdı yapıyor. Sonra bunlar sevgili oluyor hanımabla 1 aydır tanıdığı adamın evine gidiyor ama adamda sözde muhafazakar??? Devamında biraz siyasi olaylar sen kürtsün ben türk ağlama zırlama kavga fln
Bir ara cartlık kebabı mı ne yediler hemen gittim baktım neymiş o diye ciğermiş sevmem neyse devam yine yalnız kaldılar ama 3. Şeytan haberiniz olsun yani. Sonunda kızımız diyarbakıra sevgilisinin ailesiyle tanışmaya gitti. Akrabalık bağları çok güçlüymüş Şahinlerin yani bu demek oluyor ki huzur yok.
Devamını okumadım ama sonuna muhtemelen bakarım. Kötü ya da iyi kitapta diyemiyorum sadece benlik değil aşık olmadığım içinde empati yapamıyorum galiba.
Bir Delinin Hatıra Defteri
İçerisinde dört farklı eğlenceli hikaye bulunan bu ince kitap, bir solukta bitirebileceğiniz sade ve anlaşılır bir eser. Hem okumaya yeni başlayanlar için hem de Rus edebiyatından korkanlar için güzel bir başlangıç olur diye düşünüyorum.
Ben en çok “ Palto “ adlı hikayeden etkilendim ve çok duygulandım. Akaki Akakiyeviç pek sosyal olmayan fakir bir devlet memurudur. Hem iş yerinde arkadaşlarının kırıcı şaklabanlıklarına katlanmakta hem yetersiz maaşıyla ay sonunu zar zor getirmektedir. Yıllardır giydiği ve yamanacak yeri kalmayan paltosu çalıştığı dairedeki arkadaşları için en önemli sohbet konusudur. Akaki her yıl yaptığı gibi tamirat için paltosunu terziye götürür fakat hiç beklemediği bir durumla karşılaşır. Paltonun tamiratı katiyetle mümkün değildir, yenisi dikilmelidir. İşte Akaki Akakiyeviç için gecelerce uykusunu kaçıran stresli günler böyle başlar. Nasıl edip yeni bir palto diktirmeli? Aylarca yemesinden içmesinden kıssa, çayı şekeri kesse, dondurucu soğuklar gelene dek bu parayı biriktirmesi mümkün değildir(...) Sonrasında olanları siz değerli okuyucular kitabı okurlarsa öğrenecektir.
Ben bu hikayenin sonunda hem çok şaşırdım hem çok üzüldüm. Biraz da ülkemizde şu anki ekonomik durumumuzu dönem Rusya’sındaki Akaki’nin durumuna benzettim. Çok da farkımız yok gibi.
Kitaptaki diğer hikayeler kitaba ismini veren “ Bir Delinin Hatıra Defteri” “Burun” ve “Fayton” adlı hikayelerdir. Biraz fantastik, biraz ironik, biraz da komik hikayeleri seveceğinizi düşünüyorum.
Çok değerli birinin bu kitabı hediye etmesiyle büyük bir zevkle okuduğum bir kitap oldu. İyi ki de okumuşum ve edebiyatı bu kadar güçlü bir yazarla tanışmışım dedim.
Kitabı hediye ederken kapağın arkasını okumamı söylemişti, kitabın arkasında da şu muhteşem alıntı vardı:
"Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık."
Kitabı büyük bir hayranlıkla okudum. Neredeyse her sayfasında en az üç yer çizip yıldızladım. Böyle güzel kitaplarla buluşmak çok güzel gerçekten.
Yazar sevmeyi, yaşamı, yalnızlığı, ölümü ve çoğu şeyi çok güzel şekilde ifade ediyor. İnsanın acısını insan alır diyor, ölümün canlı suretleriyizdir hepimiz diyor, yalnızlığın acısı ve ağırlığı azalmıyor çünkü insan, yüreğini göğüskafesinde yapayalnız taşıyor diyor...
Son olarak Sokrates'in bu düşündürücü sözünü paylaşmak istiyorum:
Huysuz bir kişi için, "seyahat adamı hiç değiştirmedi; gitti geldi ama yine aynı aksi, lanet adam" diyorlar. "Gayet tabii-diyor, Sokrates- kendisini de beraber götürdü."
Kimi zaman kendimizden bile sıyrılmamazı gerektiği hakikati çok güzel ifade edilmiş burada..
Hep güzel kitaplarla buluşmamıza vesile olacak değerli dostlar edinebilmek dileğiyle..
Güzeldi ikinciden çok daha güzeldi. Oldukça fazla eleştirim olacak ama maalesefki ve spoilerlı olur…
Öncelikle ikinci kitap sonu öğrendiğimiz Tobby nün yaşıyor oluşu yangın olayı ve bir kızı olması avery ile akraba olmaması ama annesiyle yaşadığı aşkı öğrenmemizle bitmişti. Tabiki son kitap yeni düşman ve neden dede tobias mirası kızımıza verdi belli değildi. Belli oldu… öğrenene kadar kızın canı çıktı ipuçu ipucu derken ve ben hiç tatmin olmadım. Daha wow bir şey bekliyordum ama final güzeldi sadece satranç olayı yazıyorsan açıklayıcı güzel ve daha iletişimsel yazılmalıydı. Eve yi zaten hiç sevmemiştim bir bok çıkacağı belliydi. Ben Greyson u her zaman daha çok sevdim ama Jameson ile Avery uumu çok daha iyiydi kabul etmek gerek. 3 puan kırıyorum çok zevk almadım.
İlk oğuz Atay kitabımm
Oğuz atay'ı okumaya başladığım, deneyimlediğim ilk kitap .doğru kitapla mı başladım ya da doğru zamanda mı okudum bilemiyorum. ama ilk olduğu için ve çok tanımak,bilmek istediğim bir yazar olduğu için kafamda çok daha farklı hayal etmiştim. Hikayelerini okumama rağmen ve ilk defa okumama rağmen kötü bir izlenim almadım.Genel anlamıyla
