İstanbul'u Dinliyorum
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
Ağlar
Hayatta hiç birşey, uğrunda ölmek için istenmez. Herşey yaşamamız için olmalı
Sayfa 45Kitabı okudu
Evet pişman olacağım çok fazla şey yaptım. Hepsinden pişman da oldum. Uslu bir kız çocuğu olmadım hiç, her zaman en fazla ne olabilir ki diye diye en sevdiklerimi kaybettim. Akıllanmıyorum evet ama bunun suçlusu ben değilim aklımı başımdan alan insanlar ya da aklıma giren insanlar. Çok çabuk ikna oluyorum yanlışa gidiyorum ama giderken bana kimse dur demiyor sadece yapınca yüzüme vuruyor eğer birşeyi yüzüme vuracaksanız yanımda olup yanlışa göndermeyin.
Hiç birşey değiştirmeyecek bu durumu. Kabul olmamış bir duanın acısı. Ya da bir yas değil. Sadece zaman sağdı yaralarımı. Kaçmadım, saklamadım. Yüzleştim gerçeklerle. Bunu bil istiyorum. Yani saçların rüzgârda dağıldığı zaman, ben toplayamayacağım. Avuç içlerindeki çizgileri ezberleyemeceğim. Kokunu içime çekemeyeceğim. Gecenin bir yarısı uyanıp, seni seyredemeyeceğim. Sana kahvaltı hazırlamayı. Kahveni nasıl sevdiğini. Rakı kadehinde ki dudak izini bile aklımdan çıkaracağım. Yazdığım şiirleri, mektupları yok sayacağım. Adının geçtiği her yerde sessizce susacağım. Vazgeçmiyorum. Terk etmiyorum düşlerimi. Ama biliyorum böyle olmalı. Sen yazdığım her satırı okurken tebessüm et. Kendimi böyle avutacağım. Aramızda ki her şey şiir olsun. Ben yine her satırda seni yazacağım..
Ümit ÜSKÜDAR
